လူမ်ားတြင္ သတၱ၀ါအားလံုးတို ့ထက္ သာေသာအခ်က္မွာ စဥ္းစားသံုးသပ္ အမွားအမွန္သိတတ္ေသာ အသိ ဥာဏ္ပင္ၿဖစ္သည္။ သို ့ေသာ္ထိုအသိဥာဏ္ကို ေကာင္းစြာထုတ္မသံုးတတ္လ်ွင္ၿဖင့္ ထိုအသိဥာဏ္ရွိိဆံုးလူသားသည္ သူ ့ထက္မိုက္ေသာ တိရစာၦန္ပင္ရွိလိမ့္မည္မထင္ေအာင္ မိုက္မဲတတ္ပါသည္။ စင္စစ္လူမ်ားသည္ ကမာၻေပၚတြင္ အၿခားေသာသတၱ၀ါမ်ားအား မင္းမူေနနိုင္ၿခင္းမွာ ၄င္းတို ့၏ တူမတူေသာ စိတ္ကူးနွင့္ အေတြးအေခၚေၾကာင့္ပင္ၿဖစ္ သည္။
မိမိ၏အေတြးအေခၚကို ရင့္က်က္ၿပီးေကာင္းမြန္စြာအသံုးခ်တတ္ရန္အတြက္ ပထမဦးစြာ သင္ယူၿခင္း၊ မွတ္သား ၿခင္း၊ ေလ့က်င့္ၿခင္းမ်ားကို ဦးစြာလုပ္ၾကရပါသည္။ ထိုသို ့သင္ယူၿပီးလ်ွင္လည္း ၿပန္လည္အသံုးခ်ဖို ့လိုအပ္ပါသည္။ မွတ္သားသမ်ွသည္ အသံုးၿပန္မခ်နိုင္လ်ွင္လည္း အက်ိဳးမရွိနိုင္ေပ။သို ့ေသာ္လည္း ဆရာေမာင္ေပၚထြန္းေၿပာသလိုပင္ လူတစ္ေယာက္အတြက္ အေကာင္းဆံုးသင္ခန္းစာမ်ားကို ေက်ာင္းေတြက မသင္ေပးနိုင္ေပ။
လူတစ္ေယာက္ရထားေသာ ဘဲြ ့ဒီဂရီမ်ားသည္ ထိုသူအတြက္ အရာအားလံုးတြင္ အသံုးခ်မရနိုင္ပါ။လက္ေတြ ့ ဘ၀၏ၿပႆနာမ်ားကို အခ်က္က်က်ေၿဖရွင္းနိုင္ၿခင္းသည္ ပညာတတ္တိုင္းေၿဖရွင္းနိုင္သည္မဟုတ္ပါ။ ဥပမာ- ေငြ တစ္ေထာင္ကိုင္ထားေသာ အိမ္ရွင္မတစ္ေယာက္၏ ေစ်း၀ယ္နိုင္မွုစြမ္းရည္ကို အိမ္ေထာင္ရွင္အမ်ိဳးသားမ်ား လိုက္မမီ တတ္ပါ။ ထိုတစ္ေထာင္ၿဖင့္ မီးဖိုေခ်ာင္၏လိုအပ္ခ်က္ကို အိမ္ရွင္မကသာ လိုအပ္သလိုခဲြၿခမ္းစိတ္ၿဖာနိုင္မည္သာၿဖစ္ သည္။ ထိုအေၿခအေနကို ေငြရွာနိုင္ေသာ အိမ္ေထာင္ဦးစီးအမ်ိဳးသားက လိုက္မီမည္မဟုတ္ေပ။ ဤသည္မွာ မလုပ္ နိုင္ဟုဆိုလိုၿခင္းမဟုတ္ မကၽြမ္းက်င္ၿခင္းသာၿဖစ္သည္။လူတိုင္းသည္ကၽြမ္းက်င္ရာတြင္ လိမၼာတတ္ၾကသည္သာၿဖစ္၏။
ထို ့ေၾကာင့္ ပညာမတတ္ ပညာမသင္နိုင္သူမ်ားအေနနွင့္လည္း စိတ္အားမငယ္သင့္ပဲ မိမိအတြက္ အသံုး၀င္ နိုင္ေသာ အက်ိဳးရွိေသာေနရာတိုင္းတြင္ ငါေနရာယူနိုင္ေသးသည္ကို သိထားသင့္ပါသည္။ ယခုအခါတြင္ လူငယ္မ်ား သည္ သင္ယူရန္အခြင့္အလမ္းမ်ားစြာရွိလာေနၿပီၿဖစ္သည္။
သို ့ေသာ္ သင္ယူရာတြင္ စာအုပ္ထဲပါ အေၾကာင္းအရာကိုပဲ အလြတ္က်က္လ်ွင္ ထိုအေၾကာင္းအရာ၏ ရင္းၿမစ္ ကို ဘယ္ေတာ့မွသိၿမင္နိုင္မည္မဟုတ္ေပ။ ထို ့ေၾကာင့္ အစြဲ မကင္းေသာ အသိကိုမသံုးဘဲ၊ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို အေပၚယံမ်ွမဟုတ္ဘဲ ေသခ်ာစြာနားလည္ေအာင္ ေလ့လာသင့္ပါသည္။
လူတြင္ ဆႏၵ၊ ေတြးေခၚစဥ္းစားမွု၊ အသိအမွတ္ၿပဳခံလိုမွုမ်ားရွိတတ္ပါသည္။ သို ့ေသာ္ ထို ့အတြက္ၿဖင့္ ထင္ေပၚ ေက်ာ္ၾကားေအာင္လုပ္ဖို ့မလိုပါ။
မိမိကသာ ထူးခၽြန္ထက္ၿမက္ေနလ်ွင္ မိမိ၏မ်က္နွာသည္ ကြယ္ေပ်ာက္သြားစရာမရွိပါ။ထို ့အတြက္ လူငယ္မ်ား သည္ ေလ့လာရင္း သင္ယူရင္း မိမိယံုၾကည္ခ်က္အတိုင္း လုပ္စရာရွိတာကို ဆက္လုပ္ဖို ့လိုပါသည္။ေနွးေနၿခင္းသည္ အေၾကာင္းမဟုတ္ပါ။ ရပ္မေနဖို ့သာလိုပါသည္။ ထိုစကားသည္ စာေရးသူအား သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးမွ ေပးထားၿခင္းၿဖစ္ သည္။ တခါတရံ စိတ္ညစ္တိုင္း လက္ေလ်ာ့လိုက္မည္ဟုၾကံလိုက္တိုင္း ထိုစကားကို တီးတိုးရြတ္မိသည္။ ၂၁ ရာစုတြင္ ကိုယ္ညံ့လ်ွင္ ကိုယ္မ်က္နွာကြယ္ေပ်ာက္သြားမည္ၿဖစ္သည္။ ထို ့အတူပင္ ရပ္ေနလ်ွင္ ရပ္ေနေသာေနရာတြင္ က်န္ရစ္ ခဲ့ေပမည္။ လူငယ္မ်ားအတြက္ ကံေကာင္းသည္က ၂၁ ရာစုသည္ နည္းပညာအထြန္းကားဆံုးၿဖစ္ၿပီး ကိုယ္ဖန္တီးခ်င္ ေသာအရာမ်ားဖန္တီးနုိင္ခြင့္နွင့္ ကိုယ္လိုခ်င္ေသာအသိပညာကို အခ်ိန္မေရြးသင္ယူနိုင္သည့္ အေၿခအေနမ်ားရရွိေန သည့္အခ်ိန္ၿဖစ္သည္။
ရုွံးနိမ့္ၿခင္း၊ အမွားမ်ားၿခင္း၊ ဒုကၡေရာက္ၿခင္းမ်ားလည္း ၾကံဳေတြ ့နိုင္ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဤအခ်က္မ်ားသည္ သူမ်ားေၾကာင့္မဟုတ္ဘဲ မိမိလိုအပ္ခ်က္ေၾကာင့္ဟု ေတြးၿမင္ၿပီးလ်ွင္ မိမိဘာသာတာ၀န္ယူေၿဖရွင္းတတ္ရမည္။ ၾကိဳး စားတိုင္း မေအာင္ၿမင္တတ္ပါ။ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္မၿပည့္ဘဲ စိတ္ကူးပန္းတိုင္ဆီမေရာက္လ်ွင္ လူတို ့သည္ ကိုယ့္ဘ၀ကို အားငယ္လာတတ္သည္။ တၿခားသူေၾကာင့္ဟု အၿပစ္ရွာကာ ၿပႆနာမွ ေရွာင္ကြင္းခ်င္လာတတ္သည္။ ထိုအခါ ထိုသူသည္ စဥ္းစားဥာဏ္အသစ္ မရွိဘဲ အေတြးေဟာင္းၿဖင့္သာ ထိုင္က်န္ရစ္ေနေပလိမ့္မည္။စင္စစ္ ၿပႆနာဆိုသည္ မွာ လူတိုင္းၾကံဳရၿမဲဓမၼတာပင္ၿဖစ္သည္။ ဘ၀အသိပညာနွင့္ အေတြးအေခၚသည္ မိမိကိုယ္တိုင္၏ အေတြ ့အၾကံဳမ်ားမွ ရနိုင္သလို တစ္ပါးသူတို ့၏ အေတြ ့အၾကံဳမ်ားမွလည္း သင္ယူနိုင္ပါသည္။ ထုိသို ့သိလိုလ်ွင္မူ စာမ်ားမ်ားဖတ္ဖို ့လို၏။ စာဖတ္သူသည္ ဘက္စံုမ်ွတေသာ အသိဥာဏ္ကို ပိုင္ဆိုင္နိုင္သည္။ ထို ့ေၾကာင့္ အေတြးအေခၚေကာင္းမ်ားကို စာဖတ္ၿခင္းၿဖင့္ ရယူနိုင္သည္။
    စူးစမ္းေလ့လာမွုအားေကာင္းလ်ွင္ စိတ္ကူးဥာဏ္အသစ္နွင့္ အေတြးအေခၚတို ့သည္ တိုးတက္လာမည္ ၿဖစ္သည္။ လူမ်ားသည္ မိမိ၏အစြမ္းအစကို သိတတ္ၿမင္တတ္ေသာ္လည္း မိမိ၏အားနည္းခ်က္ကိုမူ မသိက်ိဳးကၽြန္ၿပဳ ကာ လ်စ္လ်ဴရွုတတ္သည္။ ဤသည္မွာ လူ ့သဘာ၀တစ္ခုပင္ၿဖစ္သည္။ လူတိုင္းက်င့္သံုးေနေသာ္လည္း မိမိကမက်င့္ သံုးဘဲ မိမိအမွားကို အမွန္ေရာက္ေအာင္ မိမိအားနည္းခ်က္ကို မိမိဘာသာသိၿမင္ေအာင္ ၾကိဳးစားရပါမည္။ မိုးခါးေရ ေသာက္သံုးၿခင္းမွ နိုးထကာ လူသားအၿဖစ္မွ တစ္ေရြးသားမ်ွ အပြန္းမခံဘဲ တာ၀န္ယူတတ္ေသာစိတ္ေမြးၿမဴရမည္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ တာ၀န္ယူတတ္မွု၊ စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္တတ္မွု၊ ၿပႆနာမ်ားကိုင္တြယ္တတ္မွု အရာအားလံုးသည္ ေလ့လာ သင္ယူနိုင္သည္ခ်ည္းပင္ၿဖစ္ပါသည္။
ထို ့ေၾကာင့္ လူငယ္မ်ားအေနၿဖင့္ မိမိတို ့၏ကိုယ္ပိုင္အသိ၊ ကိုယ္ပိုင္ခံယူခ်က္၊ ကိုယ္ပိုင္ေလ့လာခ်က္မ်ားၿဖင့္ မိမိတို ့၏ လိုအပ္ခ်က္မ်ားရွိေနသည့္ လူ ့အဖဲြ ့အစည္းသစ္ကို ေၿပာင္းလဲဖန္တီးၾကဖို ့လိုပါသည္။
စာေရးဆရာတစ္ဦးေရးဖူးေသာစာကို ၿပန္လည္တင္ၿပလိုပါသည္။
သစ္ရြက္မရွိေသာ သစ္ပင္သည္ သစ္ပင္ပဲၿဖစ္သည္။ သို ့ေသာ္
သစ္ပင္မရွိေသာ သစ္ရြက္သည္ သစ္ရြက္မဟုတ္ဘဲ အမွိုက္သာၿဖစ္သည္။
ထို ့ေၾကာင့္ သစ္ရြက္လိုအမွိုက္မဟုတ္ဘဲ ကိုယ္တိုင္သာ သစ္ပင္ၾကီးၿဖစ္ဖို ့လူငယ္မ်ားအေနၿဖင့္ ကိုယ္ပိုင္ အေတြးအေခၚမ်ားကို ေလ့လာသင္ယူဖုိ ့တိုက္တြန္းအပ္ပါသည္။      

 ဧပရယ္ေဆြေဆြ