၃၂ ဘူတာကိုကြ်န္ေတာ္
ဆိုက္ေရာက္ခဲ႔တယ္...။
.................
.............................
...................................။
ေသဖို႔နီးလာတာလား...။
ဘာလဲ....ေတာ႔....



၃၂ႏွစ္ေျမာက္ေမြးေန႔....။

Posted by Unknown on Sunday, February 17, 2013

တို ့ရြာသမိုင္း

သူတို႔လာမွ
တို႔ရြာသမိုင္း၊ အျဖစ္ရိုင္းသည္
ေတြးတိုင္း တက္ေခါက္မိသတည္း။

ငါတို႔ရြာတြင္
မိုးခါမိုးေလ်ာက္၊ ငါးဖားေလာက္၏၊
ေဆာင္းေလ်ာက္ေဆာင္းခြင္၊ သီးပြင့္ရႊင္၏။
ေႏြလွ်င္စုံေတာ၊ ဟင္းရြက္ေပါ၏။


သူတို႔လာမွ
တို႔ရြာအိုင္အင္း၊ ငါးဖားကင္းခဲ့။
စိုက္ခင္းစင္အုံ၊ သီးပြင့္ကုန္ခဲ့။
ေတာစုံၿမိဳင္ၾကား၊ ဟင္းရြက္ရွားခဲ့။

ငါတို႔ရြာတြင္
ေရွးခါအရွက္၊ အေၾကာက္ဖက္၍
က်င့္ပ်က္အမွဳ၊ မေကာင္းစုကို
ျပဳခဲေျပာခဲ၊ ေတြးၾကံခဲ၏။

သူတို႔လာမွ
ေခ်ာ့ကာတမ်ိဳး၊ ေျခာက္တမ်ိဳးႏွင့္
က်င့္ရုိးပ်က္ေအာင္၊ မွ်ားေသြးေဆာင္၍
ေယာင္ေယာင္မွားမွား၊ က်င့္ပ်က္ျပားခဲ့။

တက္တေခါက္ေခါက္၊ စိတ္ေနာက္ေနာက္ႏွင့္
တေယာက္တမ်ိဳး၊ ထဲၾကံခိုး၍
တိုးတိုးတိတ္တိတ္၊ အတြင္းက်ိတ္လ်က္
စိတ္ခ်င္းညွိကာ၊ ေသြးညွိကာလွ်င္
ညီညာေသာလိုက္၊ အခ်ိန္ဆိုက္ေသာ္
ေကာက္စိုက္စူးတံ၊ ေကာက္ဆြလွံႏွင့္
၀ါးခၽြန္ကိုင္စြဲ၊ ဓားကိုင္ဆြဲ၍
ရြာထဲရြာျပင္၊ ေတာတခြင္၌
(ၿမိဳ႕ထဲၿမိဳ႕ျပင္၊ ျပည္တခြင္၌)
သမင္ကိုက်ား၊ ေခ်ာင္းေသာလားသို႔
ေစာင့္စားထိုးခုတ္၊ ရန္မ်ိဳးျဖဳတ္က
မ်ိဳးယုတ္လူညစ္၊ သူေကာင္ပစ္လ်က္
လစ္သည္လြတ္ရာ၊ လြတ္ေၾကာင္းရွာေသာ္
တို႔ရြာသမိုင္း၊ အျဖစ္ရိုင္းမွ
(ျမန္မာသမိုင္း၊ အျဖစ္ရိုင္းမွ)
ရွိတိုင္းအမွန္၊ ထြန္းသစ္ျပန္သည္
ေတာ္လွန္ေရး၏ ေက်းဇူးတည္း။ ။


-မင္းသု၀ဏ္

Posted by Unknown on Wednesday, February 13, 2013
0 comments
categories: | | edit post


ကြ်န္ေတာ္ မေက်ညက္ခဲ႔တဲ႔  အေမ႔ရဲ႕ သင္ရိုး


ဘ၀ရဲ ႔ေနနည္းထိုင္ပံုေတြကို
သင္ရိုးတစ္ခုလိုသာ ေရးေပးထားခဲ့ရင္ . . .
အခုဆို ကြၽန္ေတာ့္မွာ ျပန္ထုတ္ၾကည့္လို႔ အဆင္ေျပတာေပါ့အေမ . . .
အစကတည္းက မေကာင္းခဲ့ေတာ့
အေႏွာင္းကလည္း အလဲလဲ အကဲြကဲြပါအေမ . . .
အေမမရွိေတာ့တဲ့ေနာက္
ကြၽန္ေတာ္ေလွ်ာက္ရတဲ့ ေဟာဒီလမ္းေတြ
ရွည္လ်ား ေ၀၀ါးေနလိုက္ပံုမ်ား
မိုးကုတ္စက္၀ုိင္းနားက တိမ္ခိုးသက္တန္႔ တံတားပါ အေမ . . .။

အေမသင္ခဲ့တဲ့ အေမ့ရဲ႕ေက်ာင္း
ဘ၀ကို စာလံုးေပါင္းနည္းက စ
ကြၽန္ေတာ္ကလည္း နည္းနည္း အ ေတာ့
ကြၽန္ေတာ့္ကို အေမအားမရခဲ့ဘူးမဟုတ္လား . .

ပညာေတြ မတတ္ေပမယ့္
သားတစ္ေယာက္ရဲ ႔ စိတ္ကို အေမဖတ္ခဲ့တာ . . .
ေဗဒင္ဆရာေတြ ခန္႔မွန္းတြက္ခ်က္တာထက္
ပိုလို႔ေတာင္ ေသသပ္လွပခဲ့ပါတယ္ အေမ . . .

ဒီသားရဲ ႔ ဒီစိတ္ဓာတ္
ငယ္ထိပ္ကို တက္ေနတဲ့ ေဒါသတရားေတြ . . .

ဒီသားကို အေနခက္ေစတဲ့
သူမ်ားထက္ပိုတဲ့ ေလာဘတရားေတြ . . .

ေန ေနရတာက ေတာအံု ခ်ံဳၾကား
ကြၽန္ေတာ္မွန္းခဲ့တာက ဘံုဖ်ားရဲ ႔အထက္
ဒီသားကို အေသသတ္မွာက
ဒီသားရဲ ႔အတၱေတြပဲတဲ့လား . . .

နားလည္ဖို႔ . . . အားမငယ္ဖို႔ . . .
စိတ္ရွည္ဖို႔ . . . သိပ္မေတဖို႔ . . .
သည္းခံဖို႔ . . . နည္းမွန္ဖို႔ . . .
..........................................
.................................................
ေရႊဥတဲ့ ဘဲ . . .
ရဦးမယ္လို႔ ထင္ေနေသးရင္
ရင္ကိုခဲြၿပီး ရွာခ်င္ရွာတတ္တဲ့ လူမိုက္ေတြရဲ ႔အေၾကာင္း . . .
လူဆိုတဲ့ နာမည္တပ္ၿပီး
လူေတြၾကားထဲမွာေန
အဆီကိုစားၿပီး အသားကို မ်ဳိတတ္ေလတဲ့
လူ ႔သဘတ္ႀကီးေတြရဲ ႔အေၾကာင္း . . .
ဟိုး ... အျမင့္ကို ေရာက္ဖို႔အတြက္
တက္ဖို႔မသင့္တဲ့ အခ်ဳိ ႔ေသာေလွကားေတြအေၾကာင္း . . .
အေမကေတာ့ ေထာင္းေထာင္းထေအာင္
ေျပာျပခဲ့တာပါပဲ အေမ . . .

သိရဲ ႔လား အေမ . . .
ေရခံေျမခံက ေကာင္းေပမယ့္
အေမစိုက္တဲ့ မ်ဳိးေစ့က မမွန္ဘူး . . .
ကြၽန္ေတာ္ရွင္သန္ခ်င္ခဲ့တာက
ေခါင္းစဥ္တစ္မ်ဳိးနဲ႔ ဘ၀ အေမရဲ ႔ .........

"ခ်မ္းေျမ ႔သာယာတဲ့ ဘ၀တစ္ခုအတြက္
ေဟာသည့္ေတာင္ယာက သားတစ္သက္စားမကုန္ဘူး
ေဟာသည့္မွာ ခိုင္းႏြားတစ္ရွဥ္း
လယ္ထဲဆင္းဖို႔မပူရဘူး
ေဟာသည့္မွာ ၀က္မိတစ္အုပ္
သားတစ္သက္လံုး ထုတ္စားလို႔ရတယ္
ေဟာသည့္မွာ ေလွငယ္တစ္စင္း
သားခင္းငါးခင္းပဲ ရွာရွာ
ဘယ္ရြာကို ဘယ္လိုသြားသြား
ငါ့သား မ်က္ႏွာမငယ္ဘူးေပါ့"

"ဟား..ဟား....ဟား....ဟား.....
ေရႊျပည္ေအးတရားေတြလား အေမ
အေမေပးတဲ့ ေတာင္ယာအလုပ္
ကြၽန္ေတာ္ဖတ္တဲ့ တက္က်မ္းစာအုပ္မွာ မပါဘူး
ႏြားေတြနဲ႔ေနရင္ ရႊံ ႔စင္တာထက္ ဘာမ်ားတိုးတက္မလဲ . .
အေမေပးတဲ့ ၀က္မိတစ္အုပ္
တစ္သက္လံုး ဟင္းစားလုပ္လို႔ မရဘူး . . .
အေမေပးမယ့္ ေလွငယ္တစ္စင္း
ကြၽန္ေတာ္က ျမစ္ထဲဆင္းၿပီး ငါးရွာရမလား . . .
ၾကည့္စမ္းပါ့အေမ . .
ဒီေကာင္က တံငါနားလည္း မေနဘူး
မုဆိုးနားလည္း မသြားဘူး
အနာဂတ္ကို ဖြင့္ထားတဲ့ အိပ္မက္တံတားကို ေလွ်ာက္ၿပီး
ပန္းတိုင္ကို အေရာက္သြားမယ့္ ေကာင္ဗ်"

"ေတာမွာေန ...ေတာမွာႀကီး
ကြၽန္ေတာ့္ဘ၀က ေတာမွာမၿပီးဘူး
လင္ကြန္းကို အေမသိသလား
သစ္လံုးအိမ္ကို အေမသိသလား
အိမ္ျဖဴေတာ္ကို အေမသိသလား
ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ သြားမွာပဲအေမ . . ."


ခြင့္လႊတ္အေမ . . .
အဲဒီတုန္းက အိပ္မက္ေတြ တစ္နင့္တစ္ပိုးကို
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ေပြ႔တစ္ပိုက္နဲ႔ လြယ္ပိုးထားတာဆိုေတာ့
အေမ့ရဲ ႔ ငိုျခင္းတရားေတြလဲ
ကြၽန္ေတာ့္နားထဲ ဘယ္၀င္ပါေတာ့မလဲ အေမရယ္ . . .

အျမင့္ကို မွန္းေတာ့
အက်ကလည္း ၾကမ္းတယ္အေမ . . .
ကြၽန္ေတာ္တက္တဲ့ အဲဒီေလွကားမွာ
လက္ရန္းက မပါဘူးအေမ . . .။

အခုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္
က်ားရဲေတာထဲမွာပါ အေမ . .
ႏြားသင္းကဲြေလး ကြၽန္ေတာ့္အတြက္
ခ်ဳိၿမိန္မယ္ထင္တဲ့ အိပ္မက္ေတြကလည္း
ခါးသက္လို႔ သြားခဲ့ပါၿပီ အေမ . . .

ၿမိဳ ႔ႀကီးႀကီး ျပႀကီးႀကီး
မာယာမီးေတြ ထိန္ထိန္ညီးေနတဲ့ ညနက္ေတြမွာ
က်ရာဇာတ္ရုပ္ကို ႀကံဳသလုိ ကရင္း
ေဖာင္းတာက တစ္ခါ
ပိန္တာက အခါတစ္ေသာင္း
ပါလာတဲ့ တက္က်မ္းစာအုပ္ေတြေတာင္
ကြၽန္ေတာ္ေရာင္းစားလို႔ ကုန္ၿပီေကာ အေမ . . .

သမုဒၵရာ ၀မ္းတစ္ထြာတဲ့လားအေမ. . .
တစ္ကယ္တမ္း ဗိုက္ဆာတဲ့အခါ
စၾက၀ဠာေတာင္ မကပါဘူးအေမရယ္
ငတ္တာကို ရွက္စရာနဲ႔ လဲစားရတာလဲ အခါခါ . . .
အေမ့ကိုေတာ့ အားနာပါတယ္ . . .

ပတ္၀န္းက်င္ ကြၽန္ေတာ့္အနားမွာလဲ
အၿမီးက်က္ရင္ အၿမီး၀ါး
ေခါင္းက်က္ရင္ ေခါင္းစားမယ့္သူေတြ မ်ားလြန္းလို႔
အားကုန္ထုတ္ၿပီးသြားခဲ့တာေတာင္
ေဟာဒီေနရာထက္ပိုၿပီး
ဘယ္ခရီးမွ မနီးေသးဘူး အေမ. . .

" ဒီမယ္ငါ့သား . . .
ခ်မ္းသာခ်င္လြန္းအားႀကီးတာဟာ
ငရဲျပည္ကို အလည္သြားဖို႔
နဖူးကို ထံုးတို႔တာနဲ႔ အတူတူပဲ" ဆိုတဲ့စကား
အခုမွ ျပန္ၾကားေယာင္မိတယ္ အေမ . . .

အေမသင္ခဲ့တဲ့ အေမ့ရဲ႕ေက်ာင္း
ဘ၀ကို စာလံုးေပါင္းနည္းက စ
ကြၽန္ေတာ္က နည္းနည္း အ ေတာ့
အဲဒီကတည္းက အေမ ကြၽန္ေတာ့္ကို
အားမရခဲ့တာ မဟုတ္လားအေမ . . .

ငယ္ငယ္တုန္းက တက္ခဲ့ရတဲ့
အေမ့ရဲ႕ဘ၀စာသင္ေက်ာင္းမွာ
ေပ်ာ္ေအာင္လည္း မေနတက္
သင္ရိုးမကုန္ခင္ ေက်ာင္းထြက္ခ်င္ခဲ့တဲ့ အေမ့ရဲ႕ေက်ာင္းသား
တကယ္ေတာ့ . . .
ေက်ာင္းပ်က္ရက္ကလည္း မ်ားတယ္ မဟုတ္လား အေမ . . .

ဘ၀ရဲ႕ ေနနည္းထိုင္ပံုေတြကို
သင္ရိုးတစ္ခုလိုသာ ေရးေပးထားခဲ့ရင္ . . .
အခုဆို ကြၽန္ေတာ့္မွာ ျပန္ထုတ္ၾကည့္လို႔ အဆင္ေျပတာေပါ့အေမ . . .။ ။

သုသွ်င္

Posted by Unknown on Sunday, February 10, 2013
0 comments
categories: | | edit post

ေဒါက္တာေဂ်ာ္နီ



ကၽြန္ေတာ္ေဂ်ာ္နီ၊ သရီးဒီေၾကာင့္
အမ္စီကို ေရာက္ခဲ့တယ္။

မက္(စ္)၊ ဖစ္ဆစ္၊ အဂၤလစ္႐ွ္မွာ
ဒစ္စတင္း႐ွင္းေတြ၊ ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္ေ၀ေတာ့
အိုင္အယ္လ္ေအ ေကာင္းခဲ့တယ္။
ေမာနင္းက်ဴ႐ွင္၊ ႏိုင္က်ဴ႐ွင္ႏွင့္
ကြက္႐ွင္ဟူသမွ်၊ အန႔ံရရာ
အိမ္ကကားနဲ႔ ပို႔ခဲ့တယ္။

ရီဇာတ္ေအာက္ေတာ့၊ မ်က္ႏွာေမာ့၍
ရင္ေကာ့ႏိုင္ေသး၊ ဘာလိုေသးလဲ
ေဆးေက်ာင္း ဒါ႐ိုက္ေရာက္ေတာ့တယ္။



အမ္စီတက္ေတာ့
ဆိမ္းဗက္ခ်္က၊ ခပ္ႂကြႂကြေလး
ေကာင္မေလးႏွင့္
စာေမးရင္းက ဆံုၾကတယ္။
ဒီေကာင္မေလး၊ အေသြးျဖဴျဖဴ
ႏွတ္ခမ္းထူသနဲ႔။
အမူပိုပို၊ အဖိုအ႐ိႈက္
ဘီးဟိုက္အုပ္လံုး၊ နား႐ြက္ဖံုးသနဲ႔။

မ်က္လံုးကစား၊ ေျခဖ်ားေၿမႇာက္ခ်ီ
ပိုးတီတြန္႔ဟန္၊ ေခတ္ကဆံသနဲ႔။

ဟန္ပန္သြက္သြက္၊ လွ်ပ္လိုလက္ေတာ့
ပရက္တီကယ္မွာ ဆံုၾကတယ္။


ေနာက္ေတာ့....
'က်မနာမည္၊ ေမာ္လီတဲ့ေလ
ဒက္ဒီတို႔က၊ အမ္စီသြားပါ
ဆိုလို႔သာဘဲ၊
၀ါသနာဆို၊ မပါလိုက္တာ
စိတ္ကုန္ပါေရာ'
ဘာရယ္ညာရယ္၊ ရယ္ေပါင္းစံုစြာ
ဟန္မူရာႏွင့္။

'ဟိုေလ... အန္-အန္၊ ကာလ္တန္မွာ
အီတာလ်ံကား၊ လဲသြားၿပီေနာ္
ေအာ္- ေအာ္ ဟုတ္သား၊ ေမ့မ်ားေနေသး
ဖ႐ိုက္ေဒးဟာ၊ ကိုယ့္ေမြးေန႔ေပါ့
ကိုယ့္ေမြးေန႔မွာ၊ ယူလာရမယ္
လာရမယ္ေနာ္၊ ယူ႔အေဖာ္ေတြ
ေခၚခ်င္ေခၚခဲ့'။

ဘာတဲ့ညာတဲ့၊ မဲ့ခ်ည္ႏြဲ႔ခ်ည္
ဟိုသည္ေၾကာင္းရာ၊ စံုေလပါေရာ
ပန္ကာမေလး ဆိုေလာက္တယ္။


တလႏွစ္လ၊ သံုးေလးလမွာ....
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္၊ ထိုင္လည္းတူတူ
လူသူစည္ရာ၊ ေကာ္ရစ္ဒါမွာ
လာလဲတြတ္ထိုး၊ ခန္းေထာင့္ခ်ိဳးမွာ
တိုးတိတ္တိုးတိတ္၊ မြတ္သိပ္လွစြာ
ဘာညာဘာညာ၊ ျဖစ္ၾကတာေတြ
တခါတရံ၊ အင္းယားကန္မွာ
မွန္ကေလးတခ်ပ္၊ ဖ်တ္ကနဲကြဲ
ျမက္ခင္းထဲမွာ၊ လွဲကာလူးကာ
ေကာင္းကင္ျပာက၊ ဟိုမွာတလံုး
သည္တလံုးဟု၊ ၾကယ္ကံုးေရတြက္
တိမ္ကိုဖက္လ်က္၊ သစ္႐ြက္ဆုပ္ေခ်

တညေနက
ရီေ၀ရီေ၀ ေထြခဲ့တယ္။


သည္လိုႏွင့္ပင္
႐ုပ္႐ွင္ၾကည့္လိုက္၊ စာက်က္လိုက္ႏွင့္
တြဲလိုက္လည္လိုက္၊ ဖားခြဲလိုက္ႏွင့္
အၿမိဳက္အရသာ၊ ခံစားရာက
ေဒါက္တာေဂ်ာ္နီ ျဖစ္ပါေရာ။
ေဒါက္တာေမာ္လီ ျဖစ္ပါေရာ။


ထို႔ေနာက္ -
'ေဒါက္တာေဂ်ာ္နီ၊ အမ္ဘီဘီအက္စ္ႏွင့္
ေဒါက္တာေမာ္လီ၊ အမ္ဘီဘီအက္စ္' ဟု
ေျပာင္လက္ေၾကးျပား၊ အထင္းသား၀ယ္
ႂကြားႂကြား႐ြား႐ြားေပၚခဲ့တယ္။
ကားႏွင့္တိုက္ႏွင့္၊ ေမာ္လီႏွင့္မို႔
တင့္တင့္တယ္တယ္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။


အို - အလုပ္သမား၊ လယ္သမား
ျပည္သူမ်ားတို႔......
ေဂ်ာ္နီတို႔လင္မယား၊ တန္ခိုးထြားေအာင္
မ်ားမ်ား ဖ်ားနာၾကပါကုန္။

တင္မိုး
တင္မိုး - စိမ္းလန္းေသာအိပ္မက္၊ ပထမႏွိပ္ျခင္း၊ သမဂၢစာေပ၊ ၁၉၆၉ ဇူလိုင္ ၂၅ ရက္

Posted by Unknown on
0 comments
categories: | | edit post


အဖိုးၾကီးစစ္တမ္း


အသက္ကေလးေထာက္ခါမွ
အရက္ခြက္ကေလး တေျမွာက္ေျမွာက္
ခ်က္ေအာက္စကားေတြ တေျပာေျပာနဲ႔
တေသာေသာေန
အေမာေျဖေနတဲ႔ အဖိုးၾကီး။
ေသရိပ္နီးခါမွ
စပ္ပုတီး နာနာကိုင္
မဟာျမိဳင္ ေတာရမွီးေပမဲ႔
ေဒါကလဲ ၾကီးတတ္ေသးရဲ႕
ေလာဘမီးကလဲ အရွိန္ဟပ္
အိမ္မကပ္ႏိုင္တဲ႔ အဖိုးၾကီး။
ရြာလယ္မွာ စြာက်ယ္ စြာက်ယ္နဲ႔
ငါဟယ္မင္းဟယ္
ျငင္းမယ္လို႔ မၾကံနဲ႔
မင္းတို႔ကမမွန္
ငါသာလွ်င္ အမွန္လို႔၊ ငါမာန္ေတြတက္
ငါအရိုးမ်က္ေနတဲ႔၊ လက္တို အခက္ပို အမ်က္သိုေနတဲ႔ အဖိုးၾကီး။
ဒီလို အဖိုးၾကီးမ်ိဳးေတာ႔ ေဆာရီး..ေဆာရီး
မျဖစ္ခ်င္ေပါင္။
ေၾကြခါနီးတဲ႔ သစ္သီးလို
အသက္ၾကီးေတာ႔လဲ အဖိုးၾကီး ျဖစ္မွာေပါ႔ေလ..
ဒါေပမဲ႔ ရိုးရိုးကုပ္ကုပ္
ပုဆိုးစုတ္ကေလးနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္
ကိုယ္႔အလုပ္ ကိုယ္ဆင္း၊ ကိုယ္႔ယာခင္း ကိုယ္စိုက္
လွ်ာအလိုမလိုက္၊ ဘာကိုမွ မၾကိဳက္
ေပ်ာ္ပိုက္ရာ ေတာ္ထိုက္ရာေန
စာေပလဲ မျပတ္၊ ကဗ်ာေတြလဲ ဖတ္
ရပ္သူရြာသားေတြနဲ႔
ထပ္တူမျခားေနတတ္တဲ႔
ဇရပ္ငံုးတို တာတမံ ခရိုး အနီးက
မျပတ္ျပဳံးခ်ဳိေနတဲ႔ သာမန္ အဖိုးၾကီးပဲ ျဖစ္ခ်င္တယ္။
တင္မိုး

Posted by Unknown on
0 comments
categories: | | edit post


မစၥတာအာရာဖတ္ ခင္ဗ်ားနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ၾကားမွာ အရက္တစ္ခြက္ခ်ထားရေအာင္


ခင္ဗ်ားနာမည္နဲ႔ အနက္ကို ဖယ္ၿပီး ႏွႈတ္ဆက္လို္က္ပါတယ္ အာရာဖတ္
အာရာဖတ္ဘူတာရံုေလးထဲက အာရာဖတ္ေတြဟာ
နာရီေပၚက ပုရြက္ဆိတ္ေတြ
အာရာဖတ္ကို အစေဖ်ာက္ဖုိ႔ ဘူတာရံုေလးထဲမွာ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ အနံခံေနၾက
ခင္ဗ်ားဟာ အာရာဖတ္အေၾကာင္းပါတဲ႔ သတင္းစာအေဟာင္းႀကီးကို ထိုင္ဖတ္လို႔ေပါ႔
မစၥတာအာရာဖတ္ ေထာင္႔က်က်မွာ ရပ္ေနတဲ႔ ခင္ဗ်ားဟာ
အုတ္ပံုၾကားထဲက အာရာဖတ္ညစာ အပ်က္အစီးေတြအေၾကာင္း စဥ္းစား
ဒီမွာ အာရာဖတ္ ေဟာဒီပုလင္းရဲ႕တံဆိပ္ဟာ ယစ္ဇတ္ရာဘင္ပဲ၊ ေသြးရည္ၾကည္ေတြပဲ
ခင္ဗ်ာ႔နာမည္နဲ႔ အနက္ကို ဖယ္ၿပီး ဆုေတာင္းလိုက္ရေအာင္ အာရာဖတ္
အာရာဖတ္ဟာ အာရာဖတ္ေန႔ေတြအတြက္ တစ္ခြက္ေသာက္သင္႔တယ္
ပါလက္စတိုင္းကေလးေတြက အာရာဖတ္စာလံုးကို အဘိဓာတ္ထဲမွာ ရွာၾကရ
ေျပာင္းပူေနတဲ႔ ရိုင္ဖယ္ရဲ႕ ထြင္းစာလံုးဟာ အာရာဖတ္
အာရာဖတ္ဟာ ဒီပန္းရိုင္းရဲ႕ နာမည္
အာရာဖတ္ေလးေတြဟာ ကာရာမေဇာ႔ထဲက ျမက္ဖုတ္ႀကီးရဲ႕သားေတြ၊ အကိုက္အခဲေတြ
သူတို႔မွာရွိတာက ေခ်ာက္ခ်ားေနတဲ႔ အာရာဖတ္ရဲ႕ လက္သည္းေတြ သြားေတြ ခဲေတြ
အာရာဖတ္ပံုပါတဲ႔ ဖဲခ်ပ္ေတြထဲမွာ ခင္ဗ်ားဟာ ေသဆံုးၿပီးသား အကၤ်ီထူထူႀကီး
ႏွင္းေတြ သိပ္က်ေနပါတယ္ အာရာဖတ္
ရထားက အခုထိဖမ္းရခက္ေနတဲ႔ ၀ိညဥ္
ဒီတစ္ခြက္ဟာ အာရာဖတ္ေန႔ရက္ေတြအတြက္ပါေလ
အာရာဖတ္ရဲ႕ ဖိနပ္ခြာသံေတြ ခင္ဗ်ားကို အနံ႔ခံရင္း လာေနၿပီ
ႏွင္းမကြဲေသးဘူး အာရာဖတ္၊ ပါလက္စတိုင္း လိေမၼာ္သီးေတြက
လူေသ အေရျပားအတိုင္းပဲ တင္းရင္း ေအးစက္
အာရာဖတ္ပုရြက္ဆိတ္ေတြ ဘူတာရံုနာရီႀကီးကို ကိုက္ဖဲ႔ေနတုန္း
ဒီခြက္နဲ႔  ဒီစားပြဲကို ရိုက္မခ်လို္က္ပါနဲ႔ အာရာဖတ္၊
ရထားနဲ႔ ဘူတာဟာ ေသြးေၾကာျပတ္ေနတယ္္
အာရာဖတ္နာမည္နဲ႔ အနက္ကိုဖယ္ၿပီး ဒီတစ္ခြက္ကို အရသာရွိရွိငံု႔ၾကည့္
ဘယ္ေထာင္႔ကလာတဲ႔ က်ည္ဆန္ပဲျဖစ္ျဖစ္ အာရာဖတ္၊
ေသၿပီးရင္ေတာ႔ ဘာကမွ သတ္လို႔မရေတာ႔ဘူး။
ေဇာ္လူစိမ္း

Posted by Unknown on
0 comments
categories: | | edit post


ပုဂၢလိကပိုင္အလြန္ ငါးမိနစ္ဘက္ ေရာက္သြား
မေန႔ကအထိ စစ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အဖ်ားတက္ခဲ႔၊ စစ္တုပ္ေကြး
ဗိုက္ဆာၿပီ၊ အခုသံုးမိနစ္ျပာက်သြားၿပီ၊ ကဗ်ာကို ကဗ်ာနဲ႔ တံု႔ျပန္တာ
အေခါက္ကင္ဟာ ေခါက္ထားရာကေနထာလာ၊ ခြေတာ႔က်ၿပီ
ဟုတ္၊ က်ဳပ္ဘက္က သံုးမိနစ္ဟာ အဖတ္မတင္ေတာ႔ဘူး
ပ်က္က်သြားတယ္၊ ထုိးဆငး္
ေစာင္႔ေနရင္းက အေရျပားရဲ႕ အေရာင္ေတြ ေျပာင္းသြားတာ
ပိုးတံုးလံုးျပင္ဆင္ခ်က္ ေလွ်ာက္ထားျခင္း
၀န္ခံခ်က္၊ ကတိေတြ တတိတိနဲ႔ ေခြးေတြ လ်က္ကုန္တာ၊
အဆုိပါ အေငြ႔ျပန္လြယ္ေသာ
မီးေလာင္သစ္ငုတ္ ငုတ္တုတ္လူႏွင္႔ ပတ္သက္၍ အေရျပားႏုေလးေတြဆီက
ေဖြးကနဲ ျဖစ္ရပ္ဆန္းမ်ား ေပါက္ခ်လာၿပီဆိုေတာ႔၊ ကာမဂုဏ္ေတြ
ဖဲ႔ရြဲ႕လိုက္မယ္
ဆီးလမ္းေၾကာင္းထဲက ေၾကျငာခ်က္၊ သစ္သီးနံ႔ပါတဲ႔ အမ်ဳိးသားသီခ်င္းနဲ႔
အလံဟာ ေလမွာ တဗ်င္းဗ်င္းကုတ္ေနတယ္၊ ႏွာေခ်မယ္၊
အမည္မဗိုင္းယပ္စ္နဲ႔ ၀င္ေဆာင္႔တာ
သြားဖံုးေတြ အၾကည္ညိဳပ်က္ေအာင္ သြားေတြကို ဖိေစ႔ထားမိပါရဲ႕
က်ဳပ္ဘက္က ေလးမိနစ္ကေတာ႔ အရိုးတျခား အသားတျခားပဲ
ဗေလာင္းဗလဲ
အပ်င္းေၾကာေတြကို ယုယထားရတာကိုက ငရဲ႕ႀကီးေတာ႔မယ္၊
ေျမြကိုက္၊ ဘုရားစူး
အခု က်ဳပ္ထိုင္ခံုေလးကို ဖင္ခုထားရင္ အဲဒါကို ကန္ထုတ္ၿပီး
ထရပ္လိုက္ေတာ႔မယ္
ေဘာင္းဘီအျပာေရာင္ကို ၀တ္ထားရင္ ေဘာင္းဘီဖင္ကို ဖုန္ခါၿပီး
ဖ်တ္ဖ်တ္လူးေတာ႔မယ္
လည္စည္း စည္းထားမိရင္ေတာ႔လား က်ဳပ္လည္ပင္းကို သစၥာေဖာက္
ဆြဲညွစ္မိေတာ႔မယ္
ဟုတ္လို႔လား၊ ၿပီးခဲ႔တဲ႔ ငါးမိနစ္ေလာက္က
အထက္လႊတ္ေတာ္ ေအာက္လႊတ္ေတာ္ လာသြားလား
ဟုတ္လို႔လား၊ လည္စည္းအ၀ါနဲ႔ လူ ေဘာင္းဘီအျပာနဲ႔လူ လာသြားလား
ဟုတ္လို႔လား၊ အလံစီးလာတဲ႔ ေလဆိပ္ေတြ၊ ဆိပ္ကမ္းေတြ၊
ဟိုတယ္ေတြ မီးနီျဖတ္လာတုန္း
က်ဳပ္ဖေနာင္႔ဟာလည္း
ေနာက္ကို တစ္လွမ္းေခါက္ထြက္ၿပီး ခုန္ေရွာင္လိုက္ရတယ္
ဟုတ္လို႔လား၊ က်ဳပ္ လာ/သြားတယ္မို႔လား။


ေဇာ္လူစိမ္း

Posted by Unknown on
0 comments
categories: | | edit post


နင္နဲ႔ငါ သဘာ၀တရားဆီ ျပန္ဆုတ္ခြာ
ျပန္ေတြ႔ေတာ႔ ေျပာမိတယ္ ဆူးေလ ၆ခ/၇၁၈၅
ေခါက္ရိုးေတြက စုတ္ျပတ္ထြက္
အျပန္အလွန္ေက်နပ္မွႈကို ထုခြဲၾကည့္တာ
နင္က သာမန္ထက္ ႏွစ္ဆ ေခ်ာေမြ႔ေပ်ာ႔ေပ်ာင္းေစတာခ်ည္းပဲ
တစ္ေနကုန္ေနမွ တစ္ေနကုန္
နင္ေနတဲ႔ ၿမိဳ႕ႀကီးဟာ ဖုန္းလိုင္းေတြထဲမွာ
ျဖဴဖပ္ျဖဴေရာ္ စကားလံုးေတြခ်ီၿပီး ေလွ်ာက္ေျပးေနတဲ႔ ၾကြက္ေတြ
ၾကြက္တစ္ေကာင္ဟာ နင္႔နာမည္ကို ခ်ီၿပီးမွ
အမ်ားသံုးဖုန္းထဲကေန လွစ္ခနဲ
နင္အိပ္ေနတုန္း တံခါးကို ကိုက္ဖဲ႔ေနရတာ ေမာတယ္။
၀ရန္တာေပၚက ပန္းအိုးေတြ မျမဲဘူူးလို႔ နင္ေျပာတာ
ငါေျပာတာက
ခ်စ္ခဲ႔ရတာ ကပ္ဆိုက္တာေပါ႔ဟာ
တကယ္႔ဒုကၡက
နင္နဲ႔ ငါ႔ၾကားမွာ လမ္းကူးမ်ဥ္းက်ားေတြ ရုပ္သိမ္းဖို႔
မလိုအပ္ဘဲ ဟြန္းမတီးဖို႔
မွန္တံခါးေနာက္ ျဖတ္က်န္ခဲ႔တဲ႔ အျပာေရာင္(ဇ)
နင္က ျပဳျပင္ဆဲ ယာဥ္
ပြတ္မိတဲ႔ ရြက္ၾကမ္းေရက်ဳိစိတ္ေလးမွာ
အတြင္းသား ပြန္း၊ စပ္၊ အစိုင္အခဲ
စကၠဴပံုးခြံႀကီးေတြ ငုတ္တုတ္၊ ဒီမ်က္ႏွာႀကီးေတြ
ေကာ္ဖီဆိုင္ဟာ ဘာယားယံျခင္းမွ မရွိဘဲ တိုးတိတ္ပဲ႔ရြဲ႕လို႔
မွန္ထဲကေန တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ဆီ သရိုးသရီဖုပိမ္႔
လမ္းမေပၚက ပလပ္ဂ္ေပါက္ေတြအတိုင္း စီး၀င္ၾကတယ္မဟုတ္လား
ဖေရဇာဟာ ေရႀကီးတယ္၊ အရိုင္းအရြတ္ေတြ ေဖြးေဖြးလွႈပ္
၀တၿပီးသား အထည္ဆန္းေတြက ဇာတ္ေၾကာင္းျပန္ေနတဲ႔ ညေန
မီးပိြဳင္႔နီေနတုန္း ငါနင္႔ကို လက္နက္ခ်လိုက္တာ
ဆယ္႔ငါးစကၠန္႔
နင္ခြ်တ္ခ်လိုက္တဲ႔ အ၀တ္တစ္ခုလို ငါ႔ၿမိဳ႕ျပက ပံုလ်က္သား
အဲဒီပလက္ေဖာင္းေပၚမွပဲ နင္နဲ႔ ငါသစ္ေတာျပဳန္းခဲ႔တာ ေကာင္းလား။

ေဇာ္လူစိမ္း

Posted by Unknown on
0 comments
categories: | | edit post


နင္အင္မတန္ ပလီတယ္
သြားရင္းလာရင္း ဓားဓားခ်င္း လွံလံွခ်င္း
နင္နဲ႔ငါ စကားခ်င္း အခ်ိတ္အဆက္ေတြ ျပဳတ္ထြက္
စီးခ်င္းထိုးမလားေဟ႔ဆိုရင္ေတာ႔ နင္႔အၾကည့္က ငါ႔လည္ပင္းကို ပိုင္းဖို႔ပဲ
ဒိုင္းေတြမရွိေတာ႔ဘူး၊ အုန္းခြံေရာင္ျမင္းေတြ သမိန္ဗရမ္းေတြ ကားကုန္ၿပီ
ပန္း၀င္လာတဲ႔ ၿပိဳင္ကားေတြလည္းပဲ ၿပိဳင္းလို႔ ျပဳတ္ထြက္လို႔ စရိုက္ၾကမ္း
နင္႔အေလ်ာ္အစားကလည္း လန္းသလား မေမးနဲ႔
မ်က္လံုးတစ္လံုးဆို တစ္လံုးခ်င္း
နံရိုးတစ္ေခ်ာင္းဆို တစ္ေခ်ာင္းခ်င္း
သူေတာင္းစားက ျပတ္ေနတဲ႔လက္တစ္ဖက္ကိုျပၿပီး
လူတကာဆီ အေလ်ာ္ေတာင္းတယ္
ဒုကၡသည္ဦးထုပ္ေဆာင္းၿပီး ငါနင္႔ဆီမွာ ရိုက်ဴိးလိုက္ပါရဲ႕
ငါ႔ေရြ႕ေနတာက ဘယ္၀ိုက္ညာ၀ိုက္
ငါေျပာေနတာက သြယ္၀ိုက္တာေတြ ကြယ္ဖိုက္တာေတြ လုံုး၀မပါ
စစ္ပြဲသတင္းထဲမွာ ဖီးယက္ကား ေၾကာ္ျငာ၀င္လာေတာ႔မွ အသက္ရွႈလိုက္ရတာ
အသက္ရွႈၾကမ္းလာတဲ႔ ဆိုင္ကယ္ေတြဟာ စစ္ျမင္းေတြကို
ေတာ္လွန္ခဲ႔တယ္ဆိုတဲ႔ ေႀကာ္ျငာမ်ဳိး နင္႔ေသြးတိုး ငါစမ္းမိ
ျဖစ္ႏိုင္ေျခမ်ားသလို၊ ေခ်လည္း ျဖစ္ႏိုင္တဲ႔တီရွပ္ နင္၀တ္ေပါ႔
ငါတုိ႔လ်ာထားခ်က္ေတြက မ်က္စိမပြင္႔ဘူး
နင္႔အေရးျပားက ငါ႔လက္ထဲမွာ ေဒါသႀကီးျပေနတာ
ေၾကြမိလႅာခြက္ထဲမွာ တစ္ၿမိဳ႕လုံုးရဲ႕ စကားသံေတြ၊ ေခ်ာင္းဟန္႔သံေတြ၊
ညစ္တီးညစ္ပတ္ ရယ္သံေတြ
ဖုန္းတစ္လံုးက နင္႔ေခါင္းအံုးနားမွာ
ၾကြက္ေသတစ္ေကာင္ေယာင္ေဆာင္ေနတယ္
ဒီေန႔ ငါတို႔ကို အပိုင္းပိုင္းအတစ္တစ္ျဖစ္ဖို႔ သူ႔ အစိတ္အပိုင္းေတြကို
က်စ္လစ္ေအာင္ စုစည္းေနတယ္
ငါ႔ဆီကို ေတ႔ထားတဲ႔ နင္႔ႏွႈတ္ခမ္းေတြ ျဖဳတ္လိုက္တာနဲ႔ တစ္ခန္းလံုး
ရစရာမရွိမယ္႔အျဖစ္
ဒီေကာင္႔စံနက္တံက ေအးရာေအးေၾကာင္းေပါက္ကြဲဖို႔ ေခ်ာင္းေျမာင္းလို႔
နင္႔လက္သည္းေတြက နင္လက္လွမ္းမမွီတဲ႔ ေနရာ
ငါ႔အေရျပားေတြက အခန္းအပူခ်ိန္ထဲမွာ၊ ေနေရာင္္
တိုက္ရိုက္မက်တဲ႔ ေနရာ
နင္နဲ႔ ငါ တံခါးခ်က္ကို ဘယ္သူအရင္ေျပးဖြင္႔မလဲ
မ်က္လံုးခ်င္းခ်ိန္လိုက္ရာက
တိုက္ပြဲစျပီ။

ေဇာ္လူစိမ္း

Posted by Unknown on
1 comments
categories: | | edit post

 ေတာင္ျမင့္မို
အျမင့္ဆိုေခါင္ကတစ္။
အေမ့ေမတၱာနဲ႔
ႏွဳိင္းယွဥ္ကာ သူတုေတာ့
ဂမုငယ္ျဖစ္။
 အေနာဒတ္ေရ
ေအးျမေစ ေခါင္ကတစ္ ။
အေမ့ရင္ရိပ္နဲ႔
တဆိတ္ငယ္ မယွဥ္စြမ္းေတာ့
ေရပူစမ္းျဖစ္ ။
ကရဝိတ္သံ
ဂီတစံ ေခါင္ကတစ္။
အေမ့ေတးနဲ႔
ယွဥ္ေရးမွာသူမဝံ႔ေတာ့
ႏွႈတ္ဆြံ႔သူျဖစ္ ။
ပန္းမဥၨဴ
လွဳိင္ၾကဴရာ ေခါင္ကတစ္ ။
အေမ့ကိုယ္က်င့္နဲ႔
ခ်င့္စက္ကာ ျပိဳင္ျဖန္႔ေတာ့
အညံ႔ပန္းျဖစ္ ။
ဖိုးလမင္း
အလင္းတြင္ ေခါင္ကတစ္ ။
အေမ့အျပံဳးနဲ႔
ပခုံးခ်ိန္ သူထိုးေတာ့
ပိုးစုန္းၾကဴးျဖစ္ ။
သမုဒ္ျပင္
နက္ရွဳိင္းတြင္ ေခါင္းကတစ္ ။
အေမ့သစၥာနဲ႔
တုဖက္ကာခ်ိန္စက္ေတာ့
ေရပူစမ္းျဖစ္ ။
မိုးေကာင္းကင္
ျပန္႔ေျပာတြင္ ေခါင္ကတစ္ ။
အေမ့မ်က္ႏွာနဲ႔
တုဖက္ယွဥိ ျပိဳင္လို႔မွႈန္းေတာ့
ေက်ာက္သင္ပုန္းျဖစ္ ။
ၾကီးျမတ္မွဳအဝဝ
လွပမွႈ အေထြေထြ
ျမတ္ေမြးေမ ေျခစုံရင္း
ဝပ္ဆင္းရေပ ။
ျမတ္ဗုဒၶ ေသာ္မွ
ဝါသုံးလ ေပးဆပ္ေခ်
မေက်ခဲ႔မိ ႏို႔ဖိုး။
ကဗ်ာဆို သားငမိုက္က
လကၤာတို ထြာတစ္ပိုဒ္နဲ႔
ဦးခိုက္ကာ လက္စုံယွက္
ႏို႔တစ္စက္ဖိုး ။ ။
ကံထြန္းသစ္

Posted by Unknown on
0 comments
categories: | | edit post

သခင္ေအာင္ဆန္းတရား

ငါ့ညီ ေျပာင္၀င္း၊ ေမာင္သစ္ဆင္း
မင္း၏ သားငယ္၊ မင့္ သက္လွယ္ကို
အဘယ္တရား ေဟာမည္နည္း။
ဆန္း၏ သတၱိ
ဆန္း၏ သမာဓိ၊ ဆန္း၏ ပညာ
ေဟာစရာကား၊ အလြန္မ်ား၏
မင့္သားအ႐ြယ္၊ သက္ႏွစ္ဆယ္တြင္
လူငယ္ ေအာင္ဆန္း၊ သူ႔ အစြမ္းကို
ပန္းေကာင္းတပြင့္၊ ပန္ဆင္တင့္သို႔
မင့္သား သိေစခ်င္လွ၏။
သူ႔ အစြမ္းကား၊ အျခားမဟုတ္
အအုပ္ခ်ဳပ္ခံ၊ မ်ဳိးျခားဒဏ္မွ
ျမန္မာလြတ္လမ္း၊ ခရီးၾကမ္း၀ယ္
ဗန္းျပအလွ၊ ပကာသနကို
ျပာက် ေလာင္ၿမိဳက္၊ သူ မီးတိုက္၏
ေခတ္လိုက္ခါညီ၊ ေခတ္မီပညာ
ၾကံဳရာဘ၀၊ မွ်တလံုေလာက္၊ ခံၿမိဳ႕ေဆာက္၏
ထိုေနာက္ တဆင့္၊ မိုးထိလြင့္ေအာင္
႐ိုးက်င့္ ျမင့္ၾကံ၊ သူ႔အလံတည့္
ပ်ံတလူလူ၊ သူထူခဲ့ေၾကာင္း
ေခါင္းေဆာင္သေဘာ
မင့္ သားေခ်ာကို
ေျပာလိုက္ပါဘိ ေဟာပါဘိ။      ။
ေဇာ္ဂ်ီ

Posted by Unknown on
0 comments
categories: | | edit post


စစ္ဆိုတာ
ကမၻာေျမေပါ့ပါးေအာင္ စစ္ထုတ္လိုက္တဲ့ ေရစစ္လား
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာ
ေသျခင္းမွာ လူေတြၿငိမ္းခ်မ္း
ဒုကၡေတြ သိမ္းသြားတာကို ဆိုလိုသလား။
ေသနတ္သံတစ္ခ်က္မွာ ေသြးတစ္စက္ဆင္းလာ
အစဥ္အဆက္ ဒါဆို
ႏွင္းဆီေတြရဲေနတာ ေသြးေသာက္ထားလို႔ေပါ့
ညေန ညေန ေနလံုးႀကီး နီရဲေနတာ
ေသနတ္မွန္ထားလို႔ေပါ့
ေသခ်ာၿပီ ငါတို႔ႏွလံုးသားမ်ား နီရဲေနတာ
ေသခ်ာၿပီ ငါတို႔ သံသယဟာ ၿမဲခဲ့ၿပီ
ၾကည့္ေလ … ေရႊဒဂၤါးျပားေလး
တစ္ဖက္မွာ ပန္းဥယ်ာဥ္
တစ္ဖက္မွာ ေခါင္းျပတ္
ေနာက္ထပ္ ခုတ္ဖဲ့ထားတဲ့ လရဲ႕မ်က္ႏွာျပင္ေပၚမွာ
ေသြးလန္႔ေနတဲ့ အဘိုးအိုနဲ႔ ယုန္တစ္ေကာင္
ေဟ့ … လူေတြ
ကိုယ့္ဒဏ္ရာ ကိုယ္ေမ့
ေကာ္ဖီဆိုင္ထိုင္ ဂ်ာနယ္ေလးတစ္ေစာင္ဖတ္လို႔
စီးကရက္ေလးဖြာ ၿဂိဳဟ္တုသတင္းေတြ ေစာင့္ၾကည့္လို႔
အိုးနဲ႔ အိမ္နဲ႔
ကမၻာ့အႏွံ႔အျပား
ခင္ဗ်ားတို႔ အိုးမဲ့ အိမ္မဲ့ေတြကို အရသာခံေနလို႔။   ။

ခရမ္းျပာထက္လူ

Posted by Unknown on
0 comments
categories: | | edit post



ျမန္မာတို႔အတြက္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္

'ငါ' သာလွ်င္ ေတာ္ ၊ 'သူ' မေတာ္ ဟု
လူေတာ္ ထင္ပါ ၊ တို႔ျမန္မာကို
ဘယ္ခါ ဆယ္၍ ရမလဲ ၊၊

ႂကြားရင္းႏွင့္ နစ္ ၊ ဝါးရင္း နစ္သည့္
နစ္လ်က္ေနပါ ၊ တို႔ျမန္မာကို
ဘယ္ခါ ဆယ္၍ ရမလဲ ၊၊

အေကာင္း, ဆိုးထင္ ၊ ဆိုး, ေကာင္းထင္ ႏွင့္
အထင္လြဲပါ ၊ တို႔ျမန္မာကို
ဘယ္ခါဆယ္၍ ရမလဲ ၊၊

'သူ႔'ကို ငါညွိဳး ၊ 'ငါ့' သူညွိဳးႏွင့္
အညွိဳးႀကီးပါ ၊ တို႔ျမန္မာကို
ဘယ္ခါ ဆယ္၍ ရမလဲ ၊၊

ညည္း၍ မၿပီး ၊ ညဴ, မၿပီးဘူး
အၿပီးတကာ ၊ လုပ္ႏိုင္ပါမွ
ေတာ္ရာေရာက္လိမ့္ ေနာင္အဖို႔ ၊၊
ႏိုးၾက ထၾက ျမန္မာတို႔ ၊၊
သားေျမးတို႔တြက္ ႀကိဳးစားစို႔ ၊၊
credit:http://www.maukkha.org/index.php/book-store/poem-maukkha/2638-2012-12-07-09-01-22

Posted by Unknown on
0 comments
categories: | | edit post


ဆုံေတြ႔ၾကတဲ႔အခါ

ဒီအခ်ိန္ဆို ...

တိမ္ညိဳညိဳေတြ ၿပိဳေနၿပီပဲေလ ... ။

အျမင့္ပ်ံ ငွက္တအုပ္

ခပ္သုတ္သုတ္ အိမ္အျပန္

တိမ္ယံထက္က ေနမင္း

ႏႈတ္ဆက္ရင္း အလင္းေခၽြ

ေတာင္စြယ္မွာ ... ေနကြယ္လုၿပီေလ ... ။

အိပ္မက္ေတြကို ေက်ာခိုင္း

ေလ႐ိုင္းေတြကို စီးနင္း

ခရီးျပင္းကို ဆက္ႏွင္

ျပန္လာခဲ့ခ်င္လ်က္

အေတြ႔ခက္ခက္

ေန႔ရက္ေတြထဲမွာ

ခြဲခြါျခင္းတံတုိင္းေတြ ကာထား

ကမၻာေတြလဲ ျခား ... လို႔ ... ။

ဒီေရလႈိင္း အက်မွာ

အိမ္ျပန္ရေလမလား ...

ဒီေသာင္ယံအိုမွာ

ခိုလႈံရမွာလား ...
စဥ္းစားရင္း ေမာလ်

ေသာကညရဲ႕ အလယ္မွာ

ၾကယ္ေတြကို ေရတြက္ရင္း

လမင္းအေႂကြကို ေကာက္

အိမ္အေရာက္ ျပန္ခဲ့ပါရေစ ... ။

ဆံုေတြ႔ၾကတဲ့အခါ ...

အမွားေတြထဲမွာ ေပ်ာ္ေမြ႔

အမွန္ေတြကို ေမ့ပစ္ရင္း

လြတ္လပ္ျခင္း ေတးကိုသီ

ကာရန္ညီ ကဗ်ာေတြဖြဲ႔မယ္ေလ ... ။ ... ။


ေမဓာဝီ
၂၈၊ေမ၊၂၀၁၁
http://maydar-wii.blogspot.com/2013/02/blog-post_6.html မွကူးယူပါသည္...။

Posted by Unknown on Wednesday, February 6, 2013
0 comments
categories: | | edit post


ရန္ကုန္လည္ျပန္
ေမာင္လြမ္းဏီ

ျခေသၤ့ရုပ္တုေတြ
မ်က္ေစာင္းခဲေနတဲ့ ဆူးေလဘုရား
ခိုျပာခိုနက္ကလည္း လူလန္႔စာစား။

ဗႏၶဳလေက်ာက္တိုင္လား
ဓားလြတ္ေတာင္ မေထာင္ႏိုင္။

အမိႈက္က စ
ျပာႆဒ္မီးေလာင္ပဲ ၾကားဖူးပါတယ္
အမိႈက္မသိမ္းလို႔
ကာရာအိုေကယိမ္းက
အမိႈက္ပံုေဘးမွာ
ေတာ္သလင္းအိမ္ရာျဖစ္သတဲ့။

ေလလံသာပစ္
ဘာျဖစ္ျဖစ္၊ ျဖစ္တဲ့ေခတ္လို႔
အေရးေတာ္ပံု ၂၄ ႏွစ္သား
ႏိုင္က်ဥ္းေက်ာင္းသားတေယာက္က ခနဲ႔တယ္။

ေရးတတ္ရင္ ၀တၳဳျဖစ္သလို
၀တ္တတ္ရင္ ေပၚပင္ျဖစ္မွာပါ
ဆင္ဆာမဲ့ မီဒီယာေခတ္ဦး
အသစ္ဖူးေတြနဲ႔ တေ၀ေ၀ ဆိုသူက ဆုိ။

ျပည္ေတာ္ျပန္
အသံတခ်ဳိ႕က
ညွီေစာ္နံသတဲ့၊ ဆိုမယ့္ေျပာမယ့္သူေတာ့ ရွိေသး။

သင္းခဲြရတာ၊ ထင္းခဲြရတာေလာက္
မခက္ပါဘူး ကိုယ့္လူရာ ဆိုပါလား
မီဒီယာမွာ ၾကားမိတာ။

အဲလိုေကာင္စားေတြကိုမ်ား
နင့္ေမကလႊား၊ မင္းတို႔မို႔
လက္ဖ၀ါးခ်င္းထပ္၊ ပါးခ်င္းကပ္ၾကရတယ္လို႔။ ။

ေမာင္လြမ္းဏီ
၁၅-၁-၂၀၁၃



credit:http://drlunswe.blogspot.com/2013/01/blog-post_20.html 

Posted by Unknown on
0 comments
categories: | | edit post


သိန္းစြန္ငွက္ အျပန္လမ္း
ပိုင္စိုးေ၀

ေနာက္ဆုံးအေခါက္ပါပဲ
က်ေနာ္ ရြာကုိ ျပန္လာခဲ့ပါတယ္ အေမ။

ရြာဆုိတာ
တမာ ထေနာင္း
ရွားေစာင္း ျပာသာဒ္
သန္း ဒဟတ္ပင္ေတြနဲ႔
မုိးႏွံခ်ဳံပုတ္၊ ရွားပင္ငုတ္တုိ
နီညိဳညိဳ ေက်ာက္ခဲလုံးေတြနဲ႔
ထန္းပင္ျမင့္ျမင့္ႀကီးေတြၾကားက
တဲကေလးတလုံးပါ။

အဲဒီတဲကေလးထဲ
အေမ လဲေလ်ာင္းေနေပါ့။ 

အေမ ...
က်ေနာ္ ေရာက္လာၿပီ အေမ
အေမ့ေျခအစုံကုိ ေပြ႔ဖက္
အသံမထြက္ဘဲ က်ေနာ္ ငုိတယ္။

ထန္းပင္ျမင့္ျမင့္ႀကီးေတြေပၚက
ရြက္ေယာင္းေျခာက္ေတြ
တရွဲရွဲျမည္လုိ႔
က်ေနာ့္ကုိ စကားမေျပာခ်င္လုိ႔
အေမ့သြားေတြ တင္းတင္းေစ့ထားသလား၊
က်ေနာ့္ကုိ မျမင္ခ်င္လုိ႔
အေမ့မ်က္လုံးေတြ မွိတ္ထားသလား၊
ထ ၾကည့္ပါဦး
စကားေျပာပါဦး အေမရယ္။

ေဟာ ... အေမ ...
အေမ့ကုိ သူတုိ႔
ဟုိးမွာ မန္က်ည္းပင္ေတြ စိမ္းစိမ္းညိဳ႕ညိဳ႕နဲ႔
ဇရပ္အုိအုိ
ေက်ာက္တုံးနီညဳိညဳိေတြ စီထားတဲ့
သခၤ်ဳိင္းဆုိတဲ့ေနရာကုိ
ပုိ႔ၾကေတာ့မလုိ႔တဲ့။

လွည္းဘီးကုိ ျပင္ဆင္ၿပီးၾကေပါ့
အေမ့အေလာင္းကုိ
ေခါင္းထဲထည့္ၾကေပါ့
ေၾကးစည္ကုိ
႐ိုက္ႏွက္ၾကေပါ့
က်ေနာ္ မငုိပါဘူး အေမ
ငုိလုိ႔ မရေတာ့ဘူး အေမ။ 

အေမ့ေျမးကေလးေလးေတြ
က်ေနာ့္တူနဲ႔ တူမေလးေတြ
သူတုိ႔ ငုိပါေစ။

အေမ့သား သူတုိ႔ရဲ႕အေဖ
က်ေနာ့္အကုိႀကီး
အေမ့သမီး သူတုိ႔ရဲ႕အေမ
က်ေနာ့္အစ္မ
သူတုိ႔ေမာင္ႏွမ
အေမ့အရင္ ေစာေစာစီးစီး
ေဟာသည္ေလာကႀကီးထဲက
ထြက္ခြာသြားၾကေတာ့
မိတဆုိး ဖတဆုိး
ေဟာသည္ကေလးေလးေတြ
အေမ့အတြက္ သူတုိ႔ငုိပါေစ။

အေမ့အတြက္
သူတုိ႔မ်က္ရည္ေတြဟာ
ထုိက္တန္ပါတယ္ အေမ။

က်ေနာ္ကေတာ့
ေႏြဦးရက္ေတြအေၾကာင္း
သီခ်င္းမဆုိနုိင္တဲ့
ဥၾသငွက္တေကာင္ရဲ႕ ေၾကကြဲမႈလုိ
ယာခင္းထဲက အေမ့ဘဝကုိ
အေဝးကပဲ
တမ္းတပူေဆြးခဲ့သူပါ အေမ။

“အေမ ေနေကာင္းပါေစ ...
အေမ့အား ထာဝရလုပ္ေကြၽးျပဳစုနုိင္သည့္ကုိယ္
ျဖစ္ရပါလုိ၏” 

ညအိပ္ရာဝင္၊ ရင္ထဲလႈပ္ခတ္
ပဲ့တင္ထပ္ခဲ့တဲ့
ခြန္အားမဲ့ ဆုေတာင္းသံမ်ားၾကား
ရွည္လ်ားလြန္းတဲ့ ညေတြသာ
ခႏၶာကုိယ္ေပၚ
တိတ္ဆိတ္စြာ ေၾကျပဳန္းခဲ့ရ။


မေန႔ကေတာ့
“အေမဆံုးၿပီ။ အျမန္လာ” တဲ့ 
ကုသုိလ္ၾကမၼာ၊ ႏုံခ်ာလုိ႔လား
ဆုေတာင္းမ်ား
မျပည့္ဝခဲ့ဘူး အေမ။

အေမက ေမြးေပမယ့္
အေမကုိ လုပ္မေကြၽးႏိုင္ခဲ့တဲ့
ေဟာသည္ ခႏၶာကုိယ္ႀကီးဟာ
ဘာအသုံးက်ေတာ့မွာလဲ။

အဲသည္လုိ ေနာင္တတရားေတြက
ႏွလုံးသားကုိ ကုတ္ျခစ္
ဘဝဆုိတာကုိလည္း
မေက်မနပ္ျဖစ္မိေပါ့။ 

က်ေနာ္ မငုိရဲေတာ့ပါဘူး အေမ
ငုိဖုိ႔ရာ ရွက္လွပါတယ္ အေမ
အေမနဲ႔အတူ
အေမကုိ ေျခဆုပ္လက္နယ္ျပဳခဲ့တဲ့
ေဟာသည္ ကေလးေလးေတြ
သူတုိ႔ ငုိပါေစ
ေၾကးစည္ကုိ သူတုိ႔ ႐ိုက္ႏွက္ၾကေပါ့
လွည္းဘီးကုိ သူတုိ႔ တြန္းၾကေပါ့။

ေဟာ ...
နီညိဳညိဳေက်ာက္တုံးေတြၾကားက
ရထားတစင္းဟာ
အေဝးကုိ ထြက္သြားၿပီ။

ဟုိး ... လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္
သည္ရြာက လူငယ္
ေက်းေတာသားတေယာက္
သည္ရြာကုိ ျပန္ေရာက္မလာ
ရထားဟာ သူ႔ကုိ
အေဝးသုိ႔ ေခၚေဆာင္သြားခဲ့။

သူနဲ႔ သူစီးသြားတဲ့ ရထားအေၾကာင္း
လူေတြ ေမ့ၾကေပါ့
ေျပာဆုိအမွတ္ရသူ
တစုံတေယာက္မွ် မရွိေတာ့။ 

အဲသည္လူငယ္ဟာ
အခု
အေမ့အေလာင္း အေမ့ေခါင္းကုိ
ဖက္ဖက္ၿပီး ငုိေနတဲ့
က်ေနာ္ပဲပါ့ အေမ။

ေဟာသည္ယာခင္းေတြၾကား
အေမ ေန႔တုိင္းလႈပ္ရွားခဲ့တာ
က်ေနာ္မျမင္နုိင္ခဲ့ဘူး။ 

အေမ့သမီး
က်ေနာ့္အစ္မရဲ႕ ေယာက်္ားက
ထန္းရည္သမား၊ ထန္းရည္ခ်ဳိး၊
အေမ့သား
က်ေနာ့္အစ္ကုိႀကီးရဲ႕ မိန္းမက
မီးယပ္က်ဳိး၊ မ်က္စိတဘက္ကြယ္၊ 
သူတုိ႔တေတြနဲ႔ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့
အေမ့ေျမး ကေလးေတြနဲ႔အတူ
ထန္းလ်က္က်ဳိ၊ ထင္းေခြေရခပ္
ငတ္မေသဖုိ႔
အေမ ႐ုန္းကန္ခဲ့တဲ့ေန႔ေတြမွာ
က်ေနာ္သာ
ဟုိအေဝးမွာေပါ့။

ဟုိတႏွစ္က
တရြာလုံး မီးေလာင္ျပာက်
အဲသည္ကတည္းက အေမဟာ
ရြာထဲကုိ ျပန္မေရာက္
အိမ္ျပန္မေဆာက္ႏုိင္
ထန္းပင္ေအာက္က ထန္းတဲမွာ
အေမ အေနၾကာခဲ့ပါတယ္။

အေမေရ ...
အေမေရ ... ...
ေၾကးစည္ကုိ ႐ိုက္ႏွက္ၾကေပါ့
လွည္းဘီးကုိ သူတုိ႔တြန္းၾကေပါ့
ဟုိး ... အေနာက္ေတာင္ေတာတန္းက
ထန္းပင္ရိပ္ဖ်ားမွာ
ေနလုံးဟာ တျဖည္းျဖည္းညိဳခဲ့ေပါ့။ 

ေတာင္သူဓေလ့
ယာမီးေငြ႔ေတြ လြင့္တက္လာေပါ့။

ဟုိေတာင္ကမူကမ္းပါးမွာ
ျမက္စားေနတဲ့ ႏြားမေတြက
အေမ့ကုိ နႈတ္ဆက္ေနၾကသလား။

သိန္းစြန္ငွက္အျပန္လမ္းမွာ
က်ီးကန္းေတြ ကသုတ္ကရက္နဲ႔
ရြာဘက္ဆီ ပ်ံေျပးၾကေပါ့။

ေနညိဳခ်ိန္ အိမ္အျပန္လမ္းမွာ
ေတာတန္းလွ်ဳိေျမာင္
ဟုိ အေနာက္ေတာင္ထဲ
ေမွာင္မည္းမည္းက
က်ေနာ့္ဘဝကုိ မဝါးၿမိဳမီ
ကေလးဘဝအရြယ္
ငယ္ငယ္တုန္းကေလ
ေတာင္ရိပ္ေတာင္ၾကား
သစ္ပင္ဖ်ားမွာ
မားမားရပ္ေန တေစၧေတြလား။

အေမေရ ...
တေစၧဆုိ က်ေနာ္ ေၾကာက္လွခ်ည့္။ 

တညသား
ပ်ဴေစာထီးဆုိလား၊ ရဲေဘာ္ျဖဴဆုိလား
တံခါးကုိ တအားေခါက္
ႏြားေကာက္စမ္း ျမန္ျမန္လုပ္
ေသနတ္ေတြ ထုတ္ခ်ိန္ၿပီး
အခုိင္အခံ့ လွည္းတစင္း
ႏြားျပာညဳိတရွဥ္းနဲ႔အတူ
လွည္းေမာင္းပို႔ဆိုၿပီး အေဖ့ကုိ ေခၚသြား
ရြာအေနာက္ဘက္ေတာအုပ္ၾကားက
ေသနတ္သံတခ်က္ၾကားလုိက္ရ။

အေဖေရ ...
အေဖေရ ... ...
က်ေနာ္တုိ႔မိသားစုဘဝ
ရာဇဝင္ကုိ ျဖတ္သန္းရတဲ့ညေပါ့။

လြတ္လပ္ေရးၿပီးခါစ
သူခုိးဓားျပေတြ
တန္ခုိးျပလုိ႔ေကာင္းဆဲေခတ္ႀကီးထဲ
လူျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ က်ေနာ္
အေမ့ရဲ႕ေက်ာေပၚမွာ
ေသနတ္သံေတြၾကား
ေျပးလႊားပုန္းေအာင္း
ရြာေတာင္ေစာင္း နဘူးခ်ဳံထဲ
ညတုိင္းပဲ အိပ္ခဲ့ရတယ္မဟုတ္လား အေမ။

စစ္စနက္မီး အႂကြင္းအက်န္ေတြနဲ႔
ေခတ္အပ်က္ႀကီးကုိ တြန္းလွန္ရင္း
အေမရယ္ တျခားအေမေတြရယ္
အေမေတြအားလုံး
ကေလးေတြကုိ ပုခုံးေပၚတင္ၿပီး
ေျပးၾကလႊားၾက၊ ပုန္းၾကေအာင္းၾကနဲ႔
တခ်ဳိ႕ သားေသ၊ တခ်ဳိ႕လင္ဆုံး
စစ္ဆုိတာႀကီးကုိ
မုန္းခဲ့တယ္မဟုတ္လား အေမ။

အေဖ မရွိတဲ့ေနာက္
အေမရယ္၊ အစ္ကုိႀကီးရယ္၊ အစ္မရယ္၊ က်ေနာ္ရယ္ေလ
ေလာက ကမ္းပါးမွာ
စမ္းတဝါဝါး ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကေပါ့
အရြယ္ေရာက္ခါစ အစ္ကုိႀကီး
ထန္းလွီးသင္ရေပါ့။

အစ္ကုိႀကီးဟာ
သာသနာ့ေဘာင္မွာ အ႐ိုးထုတ္
ဘုန္းႀကီးလုပ္ဖုိ႔ စိတ္ကူးရွိေပမယ့္
က်ေနာ္တုိ႔အတြက္
ယုံၾကည္ခ်က္ေတြ စြန္႔ခဲ့ရၿပီေပါ့။

က်ေနာ္ကေတာ့
ေသွ်ာင္တေစာင္းနဲ႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသား
ၿပီးေတာ့ ျပည္ေတာ္သာေက်ာင္းေရာက္
ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္မွာ
သုိး၊ ဆိတ္၊ ႏြားေက်ာင္း
က်ေနာ္တုိ႔တေတြ
ဟုိသေျပပင္ေတာင္ေစာင္းဆီက
လက္ျပဟစ္ေအာ္
သီခ်င္းတေၾကာ္ေၾကာ္နဲ႔
ေခြးေခၚ၊ ပတတ္တူး
ဟင္းရြက္ခူး၊ ယုန္ရွာ
ေတာင္ယာလုပ္သူ၊ ထင္းခုတ္သူေတြ
ထန္းလ်က္က်ဳိသူ၊ ထန္းတက္သူေတြ
ေနက ပူေလာင္
ကုန္းေခါင္ေခါင္မွာ
ဟုိးအေနာက္ေတာင္မွာ
မႈိင္းျပာျပာ ျမဴခုိးေတြနဲ႔
ပုပၸားဆုိတဲ့ ေတာင္ေတာ္ျမတ္ႀကီးဆီ
ေမွ်ာ္ၾကည့္ေငးေမာ
စိမ္းလန္းတဲ့ ယာေတာေတြၾကား
အစ္ကိုႀကီးက ထန္းလွီး
က်ေနာ္က ထန္းရည္အုိးသယ္
အေမရယ္၊ အစ္မရယ္က
ထန္းလ်က္က်ဳိ၊ ရက္ကန္းခတ္၊ ထင္းေခြ
တခါတေလ ေျမပဲေကာက္
တခါတေလ ဝါစုိက္
ေတာအလုိက္လုပ္ငန္းစုံေပါ့။

“ၿမိဳ႕ရြာနိဂံုး၊ ပ်က္ျပဳန္းေစေအာင္
ဓားျပႀကီးႀကီး မုိက္သီးအေခါင္
မီးႏွင့္ၿမိဳက္လုိ႔၊ တုိက္ခုိက္ပူေလာင္
ဝ သ လ၊ မွတ္ၾက သူယုတ္ေကာင္”

“ခေလာက္ေလးရယ္တဲ့ ဒုိးဒုိးေဒါင္
ပ်ဳိတုိ႔ေမာင္ ယာမလုပ္တယ္
ဝါးခုတ္တဲ့ ေတာင္” 

အဲသည္လုိ အကုိႀကီး တတ္တဲ့
ကဗ်ာေတြ၊ သံေပါက္ေတြ
က်ေနာ့္မွာ အေမြရခဲ့ေပါ့။

“ေနညိဳခ်ိန္တိမ္ေတာက္ ပ်ဳိေၾကာက္တဲ့ သည္အခ်ိန္
ဆီးမီးကြယ္မွန္အိမ္နဲ႔ ... ” 

အဲသည္လုိ
ေက်းလက္ဘဝ သီခ်င္းကဗ်ာေတြ
ရင္ထဲမွာ အျမစ္တြယ္ခဲ့ရေပါ့။

အေမေရ ...
ေၾကးစည္ကုိ ႐ိုက္ႏွက္ေနၾကေပါ့
လွည္းဘီးကုိ သူတုိ႔တြန္းၾကေပါ့။

အေမေခါင္းခ်ခဲ့တဲ့ တဲကေလးဟာ
အေမ့ရြာနဲ႔ အလွမ္းေဝးေပမယ့္
သည္ေတာသည္ေတာင္ၾကား
အေမ့ကုိ
တေယာက္တည္း မထားရက္ပါဘူး အေမ။ 

အေမ့အေမ က်ေနာ့္အဘြား
က်ေနာ့္အဘြားရဲ႕ အေမ့အေမ ... စတဲ့
ေဆြမ်ဳိးေတာ္စပ္သူေရာ မေတာ္သူပါ
တရြာလုံးေနာက္ဆုံး စုေဝးရာ
ေဟာဟုိ ဇရပ္အုိအုိရဲ႕
သုႆာန္ဆုိတဲ့ ေနရာေရာက္ေအာင္
အေမ့ကုိ
က်ေနာ္တုိ႔ ပုိ႔မွာေပါ့။ 

လမ္းက ၾကမ္းလုိက္တာအေမ
ေတာင္ကမူက်တ္တီးၾကား
ႏွစ္ေတြမ်ားစြာ ေရတိုက္စားမႈနဲ႔
ပ်က္လုလု လွည္းလမ္းေပၚမွာ
အေမ့ေခါင္းဟာ၊ လႈပ္ယမ္းလွခ်ည့္။ 

ျဖည္းျဖည္း ... ျဖည္းျဖည္း ...
ဆူးကုိင္းေတြ ေဘးဖယ္
မ်က္ႏွာကုိ ျခစ္မိၾကဦးမယ္။

ဟုိသုႆာန္ကုိ ေရာက္တဲ့ခါ
ဘုန္းႀကီးေတြက
သရဏဂုံကုိ ရြတ္ဖတ္
က်ေနာ့္လက္နဲ႔ ေရစက္သြန္းခ် အမွ်ေဝ
အေမ ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစ ...လုိ႔
က်ေနာ္ အမွ်ေဝမယ္။

က်ေနာ့္ကုိယ္ေပၚမွာ
ဖုန္ေတြေပကပ္
ညစ္ပတ္ေနမလားပဲ။ 

မႏၱေလးက မိတၳီလာ
မလႈိင္ ပန္းအုိင္တလမ္းလုံး
ဖုန္လုံးႀကီးထဲ ျဖတ္ခဲ့ရ
အခုလည္းပဲ ဖုန္လုံးႀကီးထဲမွာ
ဖုန္ေတြ ေပကပ္ ညစ္ပတ္ေနမလားပဲ။

ဟုိသုႆာန္ကုိ ေရာက္လုိ႔
ေရစက္သြန္းခ် အမွ်ေဝတဲ့အခါ
ငယ္ဆရာ ဘုန္းေတာ္ႀကီး
က်ေနာ့္ကုိ ၾကည့္ၿပီး
အံ့ၾသေနလိမ့္မယ္။

ညေရာက္တဲ့အခါ
ဦးေလးဘယ္ေန႔ ျပန္မွာလဲ
တႏွစ္တခါ ျပန္လာပါေနာ္
က်ေနာ္ ေက်ာင္းဆက္ေနခ်င္တယ္
ညီမေလးမွာ ဝတ္စရာအကၤ်ီ မရွိေတာ့ဘူး
ေဟာဒီ အငယ္မ မႏွစ္က ႏွစ္တန္းက်တယ္ ငါ့ေမာင္ရယ္
ေဟာဒီက်န္ေနတဲ့ မ်က္စိတဘက္ကလည္း ဆရာဝန္က ခြဲရမယ္တဲ့
အစ္မလည္း ေၾကာက္တတ္လုိ႔ ေဆး႐ံုကုိ ေနာက္ထပ္ မေရာက္ေတာ့ပါဘူး
စတဲ့ … စတဲ့ စကားလုံးေတြၾကား
က်ေနာ္ ဘာမ်ား တာဝန္ယူႏိုင္မလဲ။

မင္းတုိ႔အတြက္၊ ငါ့အတြက္
အႏွစ္သုံးဆယ္လုံးလုံး
ဦးေလး စဥ္းစားေနတုန္းပဲ
ဦးေလးဟာ
စဥ္းစားေနတုန္းပါပဲကြယ္။

တစုံတရာ
ကတိေတြ ေပးထားပစ္ခဲ့ၿပီး
နံနက္ခင္းတခုမွာ
ငွက္တေကာင္လုိ ပ်ံေျပးသြားမယ္။ 

ဟုိတခါက
အေမ့ကုိ ထားပစ္ခဲ့သလုိမ်ဳိး

“ေဟာသည္ကမၻာေျမႀကီးရဲ႕
နာမက်န္းမႈေတြကုိ ေဆးဝါးကုသဖုိ႔
က်ေနာ္ ကဗ်ာဆရာလုပ္ရမယ္
ကဗ်ာဆရာလုပ္မွျဖစ္မယ္ အေမ”

အဲသလုိ ဆုိၿပီး
အေမ့ကုိ ထားပစ္ခဲ့တုန္းက
ယာခင္းနံေဘး
ေတာလမ္းေလးေပၚမွာ
ျမက္႐ိုင္းပင္ေတြကုိ တုိးျဖတ္
တရွပ္ရွပ္နဲ႔ က်ေနာ့္ဖိနပ္သံေတြ
က်န္ရစ္ခဲ့တယ္။

ယာခင္းေတြ ေနာက္မွာခ်န္
ေတာတန္းေတြ က်န္ရစ္ခဲ့တယ္။

ေက်ာက္စရစ္ကုန္းေခါင္
တလင္းေၿပာင္မွာ
ယုန္ေထာင္၊ ပတတ္တူး၊ ခ်ဳိးတည္
ငယ္ဘဝေတြ က်န္ရစ္ခဲ့တယ္။ 

လိမ္လိမ္မာမာေနဖုိ႔
စကားလုံးတုိ႔ တုန္ခါ
အေမ့မ်က္ႏွာေပၚက
မ်က္ရည္စေတြ က်န္ရစ္ခဲ့တယ္။ 

သူငယ္ခ်င္းေတြ
လက္ျပေနဆဲ၊ ဥၾသဆြဲေပါ့
တရွဲရွဲျမည္လ်က္ ရထားထြက္ခြာ
တုန္ခါေနတဲ့ ဓာတ္ႀကိဳးေပၚမွာ
ေတာက်ီးကန္းတေကာင္
ေအာ္ျမည္ရင္း က်န္ရစ္ခဲ့တယ္။

ၿမိဳ႕ျပဘဝရဲ႕
ခံစားမႈျမစ္ ရသသစ္ထဲမွာ
ပလက္ေဖာင္းတေလွ်ာက္
ဓာတ္တုိင္ မီးတုိင္ေတြေအာက္
တေယာက္ကုိ တေယာက္
ျဖတ္ေက်ာ္ေလွ်ာက္သြားရင္း
သူစိမ္းဆန္တဲ့ လူေတြၾကားမွာ
ဟုိ ... အေနာက္ေတာင္ဆီကုိ ေရာ္ရမ္း
ေတာလမ္းကေလးကုိ
လြမ္းခဲ့ရေပါ့ အေမ။

ေနညိဳခ်ိန္အိမ္အျပန္
လမ္းေဘးတုိက္ၾကား ဓာတ္တုိင္နားမွာ
မားမားရပ္ေန တေစၧေတြလား
“အေမေရ ... တေစၧကုိ က်ေနာ္ ေၾကာက္လွခ်ည့္”
ေယာင္ရမ္း ရြတ္ဆုိမိေသာ္လည္း
ရဲရဲတင္းတင္း
ျဖတ္သန္းရၿပီ အေမ။

လူမႈေဗဒ ေဝါဟာရနဲ႔
ရသသစ္ေတြက
ႏွလုံးသားကုိ တအားကုတ္ျခစ္
ပြတ္သပ္ၿပီး ေျဖေသာ္လည္း
ယားယံျမဲပါအေမ။ 

ဆည္းဆာရီထဲ
တုိးရွဲျဖတ္သန္း
ကုိယ့္လမ္းကုိ သြားခဲ့ရ
စကားျငင္းဆန္
ကားဟြန္းသံေတြၾကား
ႏွလုံးသားတိတ္ဆိတ္ မသိစိတ္မွာ
ေရာဂါထူေျပာခဲ့ေပါ့ အေမ။

အေမ့ထံ က်ေနာ္ျပန္မလာနုိင္ေတာ့ဘူး
ငါ့ေျမးေလးေတြ
အေမ ျမင္ခ်င္လွၿပီဆုိ
ေဟာ ...
အႀကီးေလးက မသုမာတဲ့
ပိန္ပိန္သြယ္သြယ္ နဖူးက်ယ္က်ယ္နဲ႔
သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္ အေမ၊
အငယ္ေလးက မငုဝါတဲ့
အစားပုတ္ပုတ္၊ ဝတုတ္တုတ္ကေလး၊
ေနာက္တေယာက္က
သားႀကီးေမာင္ဖုိးကာ
ေဆာ့တဲ့ေနရာမွာ ေမ်ာက္႐ံႈးပါပဲ
ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက
ေမ်ာက္ကေလးလုိပဲ
ႀကီးလာရင္ ေမ်ာက္နဲ႔တူမလားပဲ။

သူတုိ႔ေမာင္ႏွမတေတြ
ဦးေလးေတြ၊ အေဒၚေတြနဲ႔ ေတြ႔ဖုိ႔
က်ေနာ္လာခ်င္ပါရဲ႕ ... ဒါေပမယ့္ ... အေမ။ 

ေဟာ ...
က်ေနာ္တုိ႔အားလုံးအတြက္
အရြယ္မေရာက္ခင္
ထန္းလွီးသင္ခဲ့ရတဲ့ အကုိႀကီး
ထန္းပင္ေပၚက ေဇာက္ထုိးက်
အနိစၥေရာက္ခဲ့ရၿပီမဟုတ္လား။ 

က်ေနာ့္အစ္မ
အေမ့သမီး ပိန္တာ႐ိုးေလး
သားသမီးခုႏွစ္ေယာက္ေမြးေတာ့
ဆင္းရဲမႈဒဏ္ မခံႏုိင္လုိ႔ထင္ရဲ႕
အနိစၥေရာက္ခဲ့ရၿပီမဟုတ္လား အေမ။ 

အေမ ... သည္ေတာသည္ေတာင္ထဲမွာ
အေမ့သားသမီးေတြနဲ႔
အေနေဝး၊ အေသေဝးခဲ့ၾကရေသာ္လည္း
အေမတေယာက္တည္းမဟုတ္လား။ 

အေမ့ေျမးတအုပ္နဲ႔
ထန္းလ်က္က်ဳိ၊ ထင္းေခြ၊ ေရခပ္
က်ေနာ္ တျပားတခ်ပ္မွ
မေထာက္ပံ့ႏိုင္ေပမယ့္၊ ငတ္မေသခဲ့ဘူး
အေမ ေသရတာ
ငတ္လုိ႔ မဟုတ္ဘူး အေမ။

မေန႔က အေမဆုံးေၾကာင္း ေၾကးနန္းရေတာ့
ခရီးသြားဖုိ႔ ဇနီးမယားနဲ႔ တုိင္ပင္
ျပင္ရဆင္ရ ေငြရွာရနဲ႔ေပါ့။ 

ညေရာက္ေတာ့လည္း ရင္ထဲမေအး
ပူေဆြးေနဆဲမွာ
ကေလးေတြက တီဗီသြားၾကည့္ၾကသတဲ့
ေၾသာ္ ... မင္းတုိ႔ အဖြားေသတဲ့ ရက္
မင္းတုိ႔အတြက္
ဘာမွ မခံစားရပါလားေနာ္။ 
ငယ္ေသးတဲ့ ကေလးေလးေတြပဲဆုိတာက တက႑ေပါ့။

ၿမိဳ႕ျပမွာေနတဲ့ အေမ့ေျမးကေလးေတြ
အေမနဲ႔ တအားေဝးခဲ့ပါလားဆုိတဲ့ အေတြးေတြက တကယ့္ကုိပါပဲ
ဘဝဆုိတာကုိလည္း
မေက်မနပ္ျဖစ္ရျပန္ေပါ့ အေမ
ခံစားရၿပီေပါ့
က်ေနာ္ ခံစားရၿပီေပါ့ အေမ။ 

က်ေနာ္ဟာ
အဲဘတ္ကမူးမွ မဟုတ္ဘဲ
က်ေနာ္ဟာ
မာဆိုးမွ မဟုတ္ဘဲ
အခက္အခဲေတြ ရွိေပမယ့္
က်ေနာ္ဟာ
ဗုဒၶဘာသာ ဗမာယဥ္ေက်းမႈထဲက
လူတေယာက္အျဖစ္နဲ႔ပဲ
အသက္ရွင္ေနဆဲပါ အေမ။ 

အေမေရ ...
အေမေရ ... ...
အေမေရ ... ... ...
ေၾကးစည္ကုိ ႐ိုက္ႏွက္ၾကေပါ့
လွည္းဘီးကုိ သူတုိ႔ တြန္းၾကေပါ့
အေမ့ေခါင္းဟာ
လွည္းေပၚမွာ ယိမ္းထုိးလုိ႔
ရွားေစာင္းျပာသာဒ္ပင္ေပၚက
ေဒါ့ရင္းဆုိတဲ့အေကာင္ေတြ
တက်ည္က်ည္ျမည္လုိ႔။

အေမ့ေျမးကေလးေလးေတြ
အေမ့ရဲ႕ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းကေလးေတြ
အေမ့ကုိ ခင္မင္တဲ့သူေတြ
မရဏေတးကုိ ရြတ္ဆုိငုိေၾကြးလို႔ 
အေမ့ေခါင္းေပၚ
ေညာင္ရြက္ေတြေႂကြက်
ဒါဟာ သခၤါရတရားေပဘဲလုိ႔
ဆုိခ်င္သလား မသိေပဘူး အေမ။ 

ကုန္တန္ခ်ိန္အျပည့္နဲ႔ ကားတစီး
အေဝးေျပးလမ္းမႀကီးေပၚ
ျဖတ္ေမာင္းသြားေနရဲ႕။ 

ထန္းပင္ျမင့္ျမင့္ႀကီးေတြေပၚက
ရြက္ေယာင္းေျခာက္ေတြ
တရွဲရွဲျမည္လုိ႔ ...။ ။ 

ပုိင္စုိးေဝ

credit:http://drlunswe.blogspot.com/2012/08/blog-post_4.html

Posted by Unknown on
0 comments
categories: | | edit post
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

۞۞۞အခ်ိန္သည္လူ၏တန္ဖိုး۞۞۞

۞۞۞ေႏြးေထြးစြာၾကိဳဆိုပါတယ္۞۞۞


hit counter

۞۞۞ကိုယ္ေတာ္စာေပ۞۞۞

http://www.kotawsarpay.com/

۞۞۞အြန္လိုင္းေရႊဝထၳဳတိုဆု۞۞۞

۞۞۞ဘေလာ႔ခရီးသည္۞۞۞

http://www.aungsanmks.com/

۞۞۞like လုပ္ေပးခဲ႔ပါဦးေနာ္۞۞۞

Popular Posts

Blog Archive

Member ဝင္ေပးဖို႔ဖိတ္ေခၚပါတယ္

သီခ်င္းေလးေတြနားေထာင္ၾကမယ္

dancer photo dancer_zpsbd8f2ed7.gif
သီခ်င္းေတာင္းခ်င္ပါက dj@mmyos.com ကိုအပ္၍ ေတာင္းဆိုႏို္င္ပါသည္

လိုအပ္သည္မ်ားေျပာၾကားခဲ့ပါေနာ္

Total Pageviews

လာေရာက္အားေပးၾကသူမ်ား

လာေရာက္သူတို႔ရဲ႕စကားသံေလးမ်ား

flag counter

Flag Counter