ဒီေလာက္ ေလာင္မီးက်ခဲ့တာေတာင္
အဲဒီ မ်က္ႏွာေလးက
ငါ့အတြက္ တသြင္သြင္ လွပေနတုန္းပဲ။
အနမ္းေတြ ..
ငါ့အတြက္မို႔ ရြာသူ ဖမ္းစားတာ ခံရေလတယ္
ၿမင္းတစ္ေကာင္မွ မက တဲ့ ရထားလံုးအိမ္ထဲမွာ
ငါ .. ဘယ္ကိုေၿပးမလဲ ..
ကိုယ့္ကိုယ္ကို တစ္ပြင့္ခ်င္း ၿပန္ခူးၾကည့္ေတာ့လည္း
ဆူး … စူးတာပါပဲ
စားပြဲစြန္းက ဖန္ခြက္လို
ေထာင္းလေမာင္းေၾကက်ကြဲၿပန္တယ္ ႏွင္းဆီေစာ္နံတယ္
အခ်စ္ေဟာင္းေရ
ကိုယ္ေလွစီးေၾကာင္းေတြလည္း ေၿပာင္းၿပန္စီးေမ်ာခဲ့ေပါ့
လြန္ေလၿပီးေသာ စေနနံနက္တစ္ခုကို လြမ္းၿမ ရီေဝရင္း
………………. ……………… ……………
(ဒီကဗ်ာကို ကိုယ္ဆက္မေရးခ်င္ေတာ့ဘူး)
မင္း… ခ်မ္းေၿမ႕ပါေစ ..။ ။
တာရာမင္းေဝ
0 comments