မုန္႔ၾကိတ္ဆံုလု ပြ ဲ
ဆီမထည့္ႏိုင္ တဲ့ တံခါးေၾကာင့္ ေၿခေထာက္ေတြ တအီအီ ဝင္လာၾက
သူတုိ႔မႈတ္ထားတဲ့ စကားလံု းေတြနဲ႔ပဲ ငါ့ကို ေဖာင္းကဲ ေဖာက္ၾက…။
အဲဒီလို နဲ႔ပဲ နတ္ေတြကေတာင္ ကစားရမလို နားရမလို
(ငါလိုေကာင္အတြက္ကေတာ့ ေၿပာမေနနဲ႔ေတာ့..)
ေသခ်ာတာက ငါဟာ ေႏြေတြလို ေဆာင္းစား သတၱဝါမဟုတ္ဘူး
ေၿဖေဆးကိုင္ ၿပီး ပြင့္ ေပးမယ့္ ပဒိုင္ းပန္းလည္းမဟုတ္ဘူး
ဒါေပမယ့္ ထားလုိက္ပါတယ္ ေမ့ထားလုိက္ ပါတယ္…
ရွိသမွ် လင္းစရာေဝစရာေလးေတြကို ေသခိုင္ းလိုက္ ၿပီ
ဘယ္ေတာအုပ္မွ ာမွ သစ္ပင္နံပါတ္ ေၿပာၿပီး အၿမစ္မခ်ခ်င္ဘူး
ေသာၾကာေန႔အခ်င္းခ်င္း အပ်င္းခံရရင္… နာတယ္.
လွံတံက ေခၚလုိ႔ မလုိက္ ရင္လည္း ပင္အပ္ယူ ၿပီး လာမစိုက္ နဲ႔
မင္းတို႔ ေက်နပ္ရင္ ငါလိုေၿမက နိမ့္ၿမဲ နိမ့္ေပးလုိက္ မယ္
လၿပည့္ ဝန္းကို ပိန္ခၽြန္းခၽြန္းထိုင္ ၾကည့္ ေနရရင္ပဲ.. ငါ့အတြက္ ၿဖစ္ပါတယ္။
တာရာမင္းေဝ
0 comments