သိဟ္ရာသီရဲ႕ေနာက္ဆုံးေန႔



ႏွင္းေငြ႕ေတြေ၀ေနတဲ့လမ္းကေလး
သူ႔တစ္ကိုယ္တည္းအေ၀းကိုေငး... လုိ႔။
ဆိုင္းမႈိင္းေဖ်ာ့ေတာ့လြန္းေပမယ့္
ၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕ကဗ်ာဆိုတာ
အဲဒီေန႔မွာ... ရိွခဲ့တယ္။

နားလည္မႈေတြ တနင့္တပိုးထမ္းထားရတဲ့
ကိုယ့္ကမ္းပါးကေလးေပၚမွာ
မုတ္သုန္မိုးေတြတေဖြးေဖြးရြာခဲ့ ... ။
တကယ္တမ္းက်ေတာ့
မုန္တိုင္းေတြကိုဟားတုိက္ေမာင္းထုတ္ပစ္လုိက္ရတာ
ခါးက်င္လြန္းလွပါတယ္

နာရီေတြေသဆုံးၿမဲသကၠရာဇ္ေတြထဲ
ေသြးေအးသတၱ၀ါလိုေယာင္ေဆာင္ေခြေခါက္
ခရီးမေရာက္ေသးတဲ့လမ္းကေလးေလ...
ခုထိ... ေနျမင့္ေနဆဲ ... ။

မေနာ္ဟရီ

ဗ်ဴးတီး၊ ၂၀၀၀။

credit: