မဟုတ္ဘူး
ခင္ဗ်ားလူမွားတာ
တစ္ကယ္ေတာ့ သူကေသသြားျပီ
ေၾသာ္
တစ္ကယ္ပါဆို
ခင္ဗ်ားႏွယ့္
ေျမေခြးေတြနဲ႔ ေပါင္းျပီး
လိေမၼာ္ျခံထဲ စပ်စ္ပင္ေတြ
ေဖာက္ခဲ့တဲ့တစ္ေယာက္ကို ေျပာတာမဟုတ္လား
ဟုတ္တယ္
တစ္ကယ္ပဲ သူေသသြားျပီ
ဟုတ္တယ္ သူကစကားနည္းတယ္
အျမဲတေစေျပာတတ္တဲ့ စကားကလည္း
သူစကားနည္းတယ္ ဆိုတာပဲ
အက်ႌရွည္ပဲ အျမဲဝတ္ေလ့ရွိျပီး
အက်ႌလက္ကိုလည္း အျမဲေခါက္တင္ထားတယ္
တစ္ေနရာကိုၾကည့္ရင္ တစ္သက္လံုးနီးပါးၾကာတယ္
“ရႈခင္းေတြက အလကားရတယ္
ခံစားမႈအာရံုက အလကားမရဘူးလို႔”
သူအလြတ္မက်က္ဘဲ အလြတ္ရေနတတ္တဲ့
ကဗ်ာထဲက စာသားေတြနဲ႔
ေမးေငါ့သူတိုင္းကို ျပန္ေခ်ပတတ္တယ္
ဟုတ္တယ္
သူ ကဗ်ာေတြလည္းေရးတယ္
သူတစိုက္တမတ္လုပ္တာဆိုလို႔လည္း
ကဗ်ာေရးတာနဲ႔ အညစ္အေၾကးစြန္႔တာပဲရွိတယ္
ဒါေပမယ့္ သူက သူ႔ကိုယ္သူ
ကဗ်ာဆရာမဟုတ္ဘူး
ကဗ်ာသူငယ္ခ်င္းတဲ့
ဟုတ္တယ္
ဂြတီးဂြက်ႏိုင္ပါေကာလား
အသိုင္းအဝိုင္းေတြကို မုန္းတယ္
ပါတီပြဲေတြကို မုန္းတယ္
အေခၚအေဝၚေတြကို မုန္းတယ္
ေဖာက္ျပီးသားလမ္းေတြကို မုန္းတယ္
မွတ္ပံုတင္ေတြကို မုန္းတယ္
ခင္ဗ်ား တစ္ခုခုေျပာလိုက္
အဲဒါလည္း သူမုန္းေနမွာပဲ
ဒါေပမယ့္ သူဟာ ဝါဒီသမားမဟုတ္ဘူး
သူ႔မ်က္လံုးေတြကိုၾကည့္ သိလိမ့္မယ္
သူဟာ ဟစ္တလာကို ေထာက္ခံေပမယ့္
ပုရြက္ဆိတ္တန္းေလးေတြ႕ရင္ေတာင္မွ ခြေက်ာ္တတ္သူ
သူဟာ မာသာ ထရီဇာကို အားမက်ေပမဲ့
တာဝန္နဲ႔ဝတၱရားကို
ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ခါးၾကားထိုးထားသူ
သူ႔မ်က္လံုးေတြကိုၾကည့္ သိလိမ့္မယ္
ၾကည့္လို႔သာေျပာရတယ္
သူက မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မိတာနဲ႔
အရာရာကို ေက်ာေပးလိုက္တတ္သူ
အဲဒီ့ေတာ့
သူကိုယ္တိုင္ ျငီးေငြ႔ခဲ့တဲ့ သူ႔ႏွလံုးသားကို
ဘယ္သူမွမျမင္ႏိုင္ဘူးေပါ့
ဟုတ္တယ္
ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ထိ သူဟာ
ေျမေခြးေတြနဲ႔ အတူရွိေနခဲ့တယ္
သူက ေျပာတယ္
တယုတယ မႈတ္သြင္းထားတဲ့
ေဆးပူေဖာင္းေလးထက္
ေပါက္ကြဲဖို႔ အဆင္သင့္ရွိေနတဲ့
ဆပ္ျပာပူေဖာင္းေလးပဲ ျဖစ္ခ်င္တယ္တဲ့
ေျမေခြးေတြက ဝမ္းလ်ားထိုးျပီး ရယ္ၾကတယ္ေလ
သူက ေျပာတယ္
ကမၻာမွာ ေလာင္ကၽြမ္းရအလြယ္ဆံုးဟာ မ်က္ရည္ပဲတဲ့
ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ေက်ာကို ကိုယ္ပြတ္သပ္ခဲ့ရတယ္တဲ့
ေျမေခြးေတြက ဝမ္းလ်ားထိုးျပီး ရယ္ၾကတယ္ေလ
သူက ေျပာတယ္
စပ်စ္ခိုင္တစ္ခိုင္ စပ်စ္ဝိုင္တစ္ခြက္နဲ႔
ေဝလငါးဖမ္းခ်င္လို႔ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးတဲ့ေလ
ေျမေခြးေတြ လူးရင္းလွိမ့္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားၾကတယ္
အဲ့ဒီ့ေနာက္
သူစာေရးမယ္လည္း ေျပာတယ္
ဝိုင္ဆက္ခ်က္မယ္လည္း ေျပာတယ္
ေဆးလိပ္ျဖတ္မယ္လည္း ေျပာတယ္
အိမ္လာလည္ဦးမယ္လည္း ေျပာတယ္
အဲ့ဒါ ေျပာတာေလ
ဘယ္သူမွ မထင္ဘူး
ေျမေခြးေတြက
စပ်စ္သီးေတြကို ငါတို႔ေပးခ်ိဳလိုက္တဲ့ တစ္ေန႔အထိ
မင္းရွိေနခဲ့သင့္တယ္တဲ့
ေျမေခြးေတြက
မင္းအံသြားေတြ မင္းျပန္ၾကိတ္ဝါးခဲ့ခ်ိန္
မင္းလက္သီးေတြ မင္းျပန္ရုတ္ထားခဲ့ခ်ိန္
မင္းေျခေထာက္ေတြ မင္းျပန္ထိန္းထားခဲ့ခ်ိန္
အဲ့ဒီ့ မင္းေနာက္ေက်ာကို မင္းျပန္ပြတ္သပ္ခဲ့ရတဲ့
မင္းမဟုတ္တဲ့ မင္းရဲ႕အခ်ိန္ေတြမွာလည္း
ငါတို႔ရွိေနခဲ့သင့္တယ္တဲ့
အဲဒါ ေျပာတာေလ
ဘယ္သူမွ မထင္ဘူး
မထင္ဆို ေလွ်ာ္လက္စ ဂ်င္းေဘာင္းဘီက သူ႔အိမ္ေနာက္မွာ
လွဲလက္စ ဗံဒါရြက္ေတြက သူ႔အိမ္ေဘးမွာ
လႊတ္လက္စ ခိုေလးေတြက သူ႔အိမ္ေရွ႕မွာ
အဲ့ဒီ့လက္စေတြထဲက
လြင့္လက္စ သူ႔စိတ္ေတြကေတာ့
သူရွိေနေပမဲ့ သူမရွိတဲ့အတိုင္းပဲလို႔
သူရွိရင္ ေျပာမလားပဲ
အင္း …
သူရွိရင္
က်ားတစ္ပြဲေလာက္ ကစားျဖစ္မယ္ထင္တယ္
လက္ေမာင္းခ်င္းလည္း လွဲျဖစ္မလားပဲ
ဘိလိယက္ခံုသြားဖို႔
ေရသြားကူးဖို႔
ဘံုဆိုင္လိုက္ထိုင္ဖို႔
ဗ်ဴရိုကရက္ေတြအေၾကာင္းပြားဖို႔
သူရွိေနေသးရင္ ….
အင္းေလ ….
သူေျပာခဲ့ဖူးသလို
ႏႈတ္ဆက္ျခင္းဆိုတာ
ေက်ာလား ရင္လားခြဲျခားျပီးေျပာရေလာက္ေအာင္
မျပတ္သားဘူးလို႔ဆိုရမလားပဲ
ဒါ သူေနာက္ဆံုး ျဖည္ျပခဲ့တဲ့ ခြန္အားလား
ဒါ သူအျမင့္ဆံုး လႊင့္တင္ခဲ့တဲ့ ရယ္သံလား
ဒါ သူအနီးဆံုး ငံု႔ၾကည့္ခဲ့တဲ့ အစြန္းလား
ဒါ တြန္းဝင္ေနက် ငတ္မြတ္မႈကို
ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ေအာက္ေမ့ခဲ့ျခင္းလား
ဒါေတြအားလံုး သူပဲသိမယ္ ….
သူမပို႔ျဖစ္ေတာ့တဲ့
ဆုေတာင္းေတြ အတြက္
သူမမွ်ားျဖစ္ေတာ့တဲ့
တိုက္ဆိုင္မႈေတြ အတြက္
သူမစိုက္ျဖစ္ေတာ့တဲ့
သက္ျပင္းေတြ အတြက္
ေယာင္လို႔ေတာင္
သကၤာမကင္းမျဖစ္နဲ႔
ခင္ဗ်ား
လူမွားတာ
သူတစ္ကယ္ေသသြားျပီ ။ ။
သက္ေထြး
၇ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၁၂ ည ၁၁း၂၂
ကိုးကား။ ။ “ရႈခင္းေတြက အလကားရတယ္ ခံစားမႈအာရံုက အလကားမရဘူး” ပိုင္စိုးေဝ (လႈိင္းထန္တဲ့ယဥ္ေက်းမႈ)

 http://thettwe.me/my-writings/454