သစၥာနဲ႔ေ၀းခဲ့လို႔ ... တဲ့။
ဘယ္လိုမွေဆးဖက္မ၀င္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ ႏြယ္ျမက္သစ္ပင္ေတြ
တေရြ႕ေရြ႕ရြာသြန္းေပါက္ေရာက္လာၾက
ကၽြန္မရဲ႕ေဆာင္းရာသီ ယာခင္းကေလး
ေပါင္းပင္ေတြနဲ႔ တအိအိၫႊတ္ေကြးေနခဲ့။
နတ္၀ွက္ခံထားရတဲ့ မယ္ဇလီပြင့္ေလးမ်ား
ေၾကးစားမဆန္တဲ့ လေရာက္ေအာက္မွာ ယိမ္းႏဲြ႕လဲ့၀ါ။
ေဆးေပါင္းမခခင္မွာပဲ အဆိပ္ေပါင္းခခဲ့ရလို႔
ကၽြန္မရဲ႕တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ညေလး
ကိုယ္ပိုင္ေမးခြန္းေတြနဲ႔ လန္႔ႏိုးခဲ့ရ ။
ဆုေတာင္းတိုင္းရတတ္တဲ့အရာေတြထဲမွာ
ကတိသစၥာ မပါဘူး
လက္မွတ္ေတြအျပည့္ထိုးထားတဲ့စြယ္ေတာ္ပင္က
ေလာကအဖို၊အမအေၾကာင္း ေျပာျပတယ္ ။
ယၾတာေခ်ဖို႔တစ္ခုပဲ က်န္ေတာ့တယ္
ဒါမွမဟုတ္
ဒါဟာ ဘုရားသခင္ရဲ႕အလိုေတာ္ပါ လို႔ ၀န္ခံလိုက္ရရင္ေကာင္းမလား
ကိုယ့္ကိုယ္ကို မၾကားတၾကား ရယ္မိတာမ်ားၿပီ။
ေျဖသိမ့္လုိက္ပါတယ္
တစ္ခါတစ္ခါ... ဘ၀ဟာပ်င္းရိမေနဖို႔
၀ွက္ဖဲတစ္ခ်ပ္ေတာ့ လိုလိမ့္မယ္... လို႔။


မေနာ္ဟရီ