ေတာင္ျမင့္မို
အျမင့္ဆိုေခါင္ကတစ္။
အေမ့ေမတၱာနဲ႔
ႏွဳိင္းယွဥ္ကာ သူတုေတာ့
ဂမုငယ္ျဖစ္။
 အေနာဒတ္ေရ
ေအးျမေစ ေခါင္ကတစ္ ။
အေမ့ရင္ရိပ္နဲ႔
တဆိတ္ငယ္ မယွဥ္စြမ္းေတာ့
ေရပူစမ္းျဖစ္ ။
ကရဝိတ္သံ
ဂီတစံ ေခါင္ကတစ္။
အေမ့ေတးနဲ႔
ယွဥ္ေရးမွာသူမဝံ႔ေတာ့
ႏွႈတ္ဆြံ႔သူျဖစ္ ။
ပန္းမဥၨဴ
လွဳိင္ၾကဴရာ ေခါင္ကတစ္ ။
အေမ့ကိုယ္က်င့္နဲ႔
ခ်င့္စက္ကာ ျပိဳင္ျဖန္႔ေတာ့
အညံ႔ပန္းျဖစ္ ။
ဖိုးလမင္း
အလင္းတြင္ ေခါင္ကတစ္ ။
အေမ့အျပံဳးနဲ႔
ပခုံးခ်ိန္ သူထိုးေတာ့
ပိုးစုန္းၾကဴးျဖစ္ ။
သမုဒ္ျပင္
နက္ရွဳိင္းတြင္ ေခါင္းကတစ္ ။
အေမ့သစၥာနဲ႔
တုဖက္ကာခ်ိန္စက္ေတာ့
ေရပူစမ္းျဖစ္ ။
မိုးေကာင္းကင္
ျပန္႔ေျပာတြင္ ေခါင္ကတစ္ ။
အေမ့မ်က္ႏွာနဲ႔
တုဖက္ယွဥိ ျပိဳင္လို႔မွႈန္းေတာ့
ေက်ာက္သင္ပုန္းျဖစ္ ။
ၾကီးျမတ္မွဳအဝဝ
လွပမွႈ အေထြေထြ
ျမတ္ေမြးေမ ေျခစုံရင္း
ဝပ္ဆင္းရေပ ။
ျမတ္ဗုဒၶ ေသာ္မွ
ဝါသုံးလ ေပးဆပ္ေခ်
မေက်ခဲ႔မိ ႏို႔ဖိုး။
ကဗ်ာဆို သားငမိုက္က
လကၤာတို ထြာတစ္ပိုဒ္နဲ႔
ဦးခိုက္ကာ လက္စုံယွက္
ႏို႔တစ္စက္ဖိုး ။ ။
ကံထြန္းသစ္